't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 184]

Het drie-en-seventighste Liedt,
Om de eenigheydt des ghemoets onder malkander te behouden.

Op de wijse: Mijn Godt voedt my, &c.

LAet ons eenpaer
De eenigheyt der zielen,
Wel nemen waer,
En al in ons vernielen,
Wat Liefd' en Vreed'
In ons sou mogen krencken,
's Herten gebeed'
Den Heer gedurigh schencken,
Met reyn ootmoedt,
Wandelen voor Gods oogen,
In liefde soet
Tot malkander gebogen.

Na dat 't gemoedt

Des menschen is gelegen,
Gods wesen soet
Tot hemwaerts is genegen,
Is hy vol min,
Liefd' sal hem wederbaren,
Heeft hy strijdt in,
Strijdt sal hem oock beswaren,
Na den magneet,
Daer na bloeyen de krachten,
Soo wie dit weet,
Roeyt uyt sijn qua gedachten.

Verlaet u niet

Op u verstandt of weten,
Al schijnet yet,
't Is maer stuck-werck geheten,

[p. 185]

 

Buyght uwen sin

 

Onder gemeyne stichtingh,

 

Van boven in

 

Vloeyt wijsheydts onderrichtingh,

 

Niet woordt, maer Geest

 

Kan 't hert alleen genesen,

 

Niet in tempeest

 

Maer stilheydt wil Godt wesen.

 

 

 

Den noorden windt

 

Verderft veel soete vruchten,

 

Dit elck bevindt

 

Als hy liefde voelt vluchten;

 

Van Hermon komt

 

Den dau nedergestegen,

 

Als ongesont

 

Den vrede geeft den zegen,

 

Als met eendracht

 

Gebroeders herten 't samen,

 

Zijn in aendacht,

 

Haer woort is, Iae en Amen.