't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Syon mijn lieve vriendinne, &c. Ofte: Van den Groot-Vorst.
O Godt! Vader vol goetheden,
Die den Hemel hebt gemaeckt,
En het Aertrijck hier beneden,
En daer op gedurigh waeckt:
Siet op my u Creatuur,
Die nu ben in zwaer getruur.
Reynight my mijn hert en nieren,
Heer door uwen goeden Geest,
Wilt mijn tongh en sinnen stieren,
Dat u name zy gevreest,
Geeft my 't geen dat ghy gebiedt,
Van my selven ben ick niet.
Dickwils als ick voorgenomen
Heb om uwen wil te doen,
| |
[pagina 181]
| |
Zijn de feylen meest gekomen,
Dit en kan ick niet bevroen,
Is dan uwe handt verkort,
Dat my niet geholpen wort?
Hebt ghy my dan niet geschapen
Tot u evenbeeldt, o Heer!
Waerom moet ick liggen slapen,
Sonder u te kennen meer?
Waerom moet ick henen gaen,
Sonder u te schouwen aen?
Ick en heb doch geen vermaken,
In dit aertsche wesen kranck,
Laet my dan het hemels smaken,
Dat ick u mach geven danck,
Treckt my met u aenschijn soet,
Tot vertroostingh van 't gemoet.
Maer belieft u my te proeven,
Dat ghy my niet haest en troost,
Och soo wil ick geern vertoeven,
Want ghy niet bedroeft altoost,
Maer nae uwe wijsheydt fijn,
Geeft ghy druck en Sonne-schijn.
Nochtans blijft by my verholen
Vwe Liefd' in alle noodt,
Want ghy hebt mijn hert gestolen,
Doen ghy uwe pijlen schoot,
In het diepste van mijn hert,
't Welck my baert een soete smert.
Smert als ick u niet kan voelen,
Soetheydt als ick aen u denck,
Bitter is my 't aertsche woelen,
Slavernye is haer geschenck,
Sint dat ick, Heer, u lief kreegh,
Had ick noyt ter werelt deegh.
| |
[pagina 182]
| |
Sy is mijn nu afgeweken
Staet dan by u Duyfjen teer
Weerdight u met my te spreken,
Wilt my niet verlaten meer
Want ghy zijt mijn toeverlaet,
Daer alleen mijn hoop op staet.
|
|