't Geestelijck kruydt-hofken

Het seven-en-tsestichste Lied,
Aenmerckingh op de Historie van Ioseph, hoe Godt syn verborgen wijsheyt tegen 't voornemen van andere uytvoert, en 't gewenste eynde op 't onsienst laet komen.

Op de wijse: Lestmael gingh ick ter Iaght, &c.

GOdts wonderen aensiet,
't Geen hy heeft voorgenomen,
Terstont en geeft hy 't niet,
't Contrary laet hy komen,
Dit doet hy al met goedt voordacht,
Om het menschelijck geslacht
Te toonen sijne macht.

Want daer en scheen niet min,

Ter tijdt van Iosephs leven,
Dat Godt had in den sin
Om hem het Rijck te geven,
Als hy in die gevangenis
Sonder schult geworpen is;
Sijn droomen schenen mis.

[p. 173]

 

Oock als sijn broeders fel

 

Met een grammoedigh poogen

 

Hem wilden dooden snel,

 

Elck een had sijn be-oogen,

 

d' Een wild' hem worpen in den put,

 

d' Ander die heeft dat beschut,

 

't Verkoopen was hem nut.

 

 

 

Al sonder haer beleyt

 

Sy die Kooplieden sagen,

 

Terstont was elck bereyd

 

Om van den koop te vragen:

 

Gods schickingh sy en wisten niet,

 

't Geen sy wilden keeren siet

 

Dat is door haer geschied.

 

 

 

Het menschelijck verstand

 

Dat werckt op sijn manieren,

 

Maer Gods verborgen hand

 

Heeft daer in sijn bestieren,

 

Hy doet te niet al haren raed,

 

Dat haer voorgenomen quaed

 

Noch al ten besten slaet.

 

 

 

Hy laetse voor een tijd

 

Haer eygen wil bedrijven,

 

Maer 't dient al tot profijt,

 

Gods raed moet staende blijven,

 

Hoe het den mensche keert of wend

 

't Komt al tot den goeden end,

 

Al ist hem onbekent.

 

 

 

Die God den Heer bemind

 

Wt aller zielen krachten,

 

Sijn gunst hy wel bevind

 

In alle sijn betrachten:

 

Al schijnt dat hy geen oogh en houd,

 

Sijn oordeel is menigh-voud:

 

Wel dien, die hem betrout.