't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
Auteursrechtvrij
[pagina 54]
| |
Op de wijse: Venus ick moet u klagen, &c.
WY komen tot u Vader,
Ons noodt die roept u aen,
Ons dorst na 's levens ader,
Ons onwegh soeckt u baen,
Dat wy recht mogen gaen
Voor uwe Majesteyt,
Ons ziele mocht bestaen
Al inder eeuwigheydt.
O mensch, u wensch moet zijn na mijn,
Want ick ben 't goet, dat goet doen sal
't Is noodt, u noot bekent te zijn,
Te voelen uwen val.
Wy voelen ons gebreken,
Ons eygen houdt ons vast,
O Godt! wilt 't eygen breken,
Want 't is ons ziel een last,
Ghy alder-snootste gast,
Ghy baert al onsen noodt,
Ghy hebt ons dick verrast,
Och waert ghy eens gedoodt!
V eygen raedt, u eygen baet,
V eygen liefd', u eygen wil,
| |
[pagina 55]
| |
V eygen lust, u ongelaet,
Die baert al ons geschil.
V licht komt ons verlichten,
V goetheydt ons opweckt,
Ghy komt ons onderrichten
Wat dat in ons noch steeckt,
O licht al meer door-breeckt,
En toont ons onsen grondt,
En in ons ziele spreeckt,
Waer door sy wordt gesondt.
Soo hoort na my, ick kom u by,
Ick stae en klop vast voor // u door,
Verblijdt u vry, van 't woortjen wy:
Kiest daer geen ander voor.
Ons hert wil ons onbreken
Nu ghy ons soo verlicht,
Door al dit soet inspreken,
Door al dit klaer gesicht,
Dat in ons ziele licht,
Och wy zijn t'eynden raet,
O Heer al meer ons sticht,
En meer en meer bezaet.
Dit's mijn begeer, doet na mijn leer,
Mijn leer die is versaeckt, en haet
Al 's vleyschs begeer, al doet u seer,
En vreest noch spot noch smaet.
Dit hebben wy vernomen,
Maer by ons is geen kracht,
Alsmen daer door sou komen,
Dat most zijn door u macht:
O Godt! verhoort ons klacht,
Ons meeningh vry beproeft,
Na u ons ziele wacht,
Na u ist dat sy toeft.
Dat ghy niets bent, dat's my bekent,
| |
[pagina 56]
| |
V onmacht en u nietigh niet
Dat ghy dan kent, u groot ellent,
Dat is door my geschiedt.
Dees kennis doet ons soecken
En dringht ons voort en voort,
Die soeckt door alle hoecken
V eeuwigh soete woort,
Wy hebben wat gehoort,
Een woort spreeckt in ons ziel
Een eeuwigh soet accoort,
Dat ons soo wel geviel.
't Is al mijn hert, 't is al mijn rust
Te zijn in een ver-eent gemoedt,
Laet al u hert, laet al u lust
Weer zijn in 't hooghste goedt.
Wie soud' dit doch versmaden?
Hoe kan men dit versmaen
Daer wy med' zijn beladen,
Dat wilt ghy ons ontlaen,
En ghy wilt ons ontfaen?
Wat ist dat ons dan let,
V Geest wil met ons gaen,
Als wy sijn omgeset?
Ghy zijt mijn Bruyd // u hert ontsluyt
Ontfanght u Heer, u Bruydegom,
Mijn lieve spruyt // gaet uyt, gaet uyt,
Ick heet u wellekom.
Wy moeten schier verdwijnen,
Wy zijn van liefde kranck,
Wat Son komt ons beschijnen?
Waer is nu lof en danck?
Waer is nu 't soet geklanck?
Ons hert is ons versmelt,
O ziel singht vreughden sanck
Van t'aldersoetst gewelt.
| |
[pagina 57]
| |
Mijn Bruyt nu geef ick u mijn trou,
Dat is mijn Geest, tot onderpant,
So wel mijn vreugt als oock mijn rou,
Neemt dit van mijnder hant.
Al wat ghy ons wilt geven,
Al wat ghy ons opsent,
Behoedt ons maer voor sneven,
Blijft ons altijdt ontrent
Als ghy ons wagen ment,
Wy wagent wat ghy doet,
Als ghy ons leven bent
Soo ist ons alles goet.
Ghedenckt altijdt // waer dat ghy zijt,
Ghy kondt niet doen // noch u behoen,
Die u dan vrijdt // altijdt belijdt,
Want ick ben al u doen.
V vleesch is al ons leven,
Dat is in als gedult,
V bloedt uyt liefd' gegeven,
Vergeeft ons alle schult,
Wy hebben liefd' gehult
Voor Koningh, Vorst, en Heer,
Als ghy ten vollen vult
Wy scheyden nimmermeer.
Ben ick u Heer // breyt uyt mijn eer,
Verklaert my dan in al u daet,
Hoe langhs hoe meer // dat's mijn begeer,
Op mijne wegen gaet.
Siet wy zijn nu u Maeghden
Door 't suyver reyn verbondt,
't Reyn hert u Lam behaeghden,
Dit tuyght u reyne mondt,
Maeckt ghy ons ziel dan kondt
| |
[pagina 58]
| |
V raedt, u daedt, u staet,
Wy volgen t' aller stont,
Waer 't Lam al henen gaet.
Ick schrijf op u een nieuwe naem,
Een naem van niemandt niet genoemt
Die dien niet voelt is onbequaem,
Hoe veel men daer af roemt.
Hoe kan men u vol-loven?
Ghy geeft voor schadu schat,
O Hemels Heer! hier boven,
Leydt ons door uwen padt,
In d' alderschoonste Stadt,
In 't nieuw Ierusalem:
O Godt, vult oock ons vat,
En weest ghy onse stem.
Wie my aenhanght // en my ontfanght,
Die wordt met my een eenigh geest,
Wie dit gevoelt // en dit erlanght,
Die smaeckt meer als hy leeft.
O Prins en Heer der Heeren,
O wonderlijcke Godt,
O wonder laegh verneeren,
O liefd' en lief gebodt,
O al ons deel en lot,
O boven wonder een,
Voor al de Wereldt sot,
Maer voor ons anders geen.
Blijft ghy in my, ick blijf in u,
Soo is ons blijdschap ons geneught,
Hier voor is al de Wereldt schu,
Maer voor ons eeuwigh vreught.
|
|