't Geestelijck kruydt-hofken

Het negenthiende Liedt,

Op de wijse: Het regende seer en ick werd nat, &c.

O Heer hoe swaer is uwen wegh,
Wanneer wy maken overlegh
Met vleys en bloedt,
Met vleys en bloedt te rade,
't En valt ons dan niet licht en soet.

Als wy de boecken open slaen,

Wy vinden haest geschreven staen
Dat ons bedroeft,
Dat ons bedroeft van herten,
Om dat ons noch een dinck behoeft.

Verkoopt al wat ghy hebt voorwaer

Gevet den armen allegaer
En volght my nae,
En volght my nae in 't lijden,
Och wie kan hier op seggen jae?

[p. 50]

 

O Heer, ick wil u volgen voort

 

Sprack een: daer op heeft hy gehoort,

 

De Vossen sy,

 

De Vossen hebben holen,

 

Maer hier en is geen troost voor my.

 

 

 

Soo wie my volght, en niet en haet

 

Alle den aerdtschen toe-verlaet,

 

Van Wijf oft Man,

 

Daer toe sijn eygen leven,

 

Mijn jonger hy niet zijn en kan.

 

 

 

Geen aerdsche schatten hier vergaert

 

V rijckdom zy ten Hemel-waert,

 

Want aldaer dijn,

 

Aldaer dijn schat sal wesen,

 

Aldaer sal oock u herte zijn.

 

 

 

Soo yemandt u yet neemt wel eer,

 

Eysset niet meer, maer geeft hem meer

 

Met vrolijckheydt,

 

Met vrolijckheydt wilt dragen

 

't Quaet, datmen t' onrecht van u seyt.

 

 

 

Hebt lief u vyandt in 't gequel,

 

Ia bidt voor haer, en doetse wel,

 

Het quaet verwint,

 

Verwint met goede wercken,

 

Op dat ghy wesen meught Godts kint.

 

 

 

Die u vervloeckt, gebenedijt,

 

Soo ghy u vriendt slechts vriend'lijck zijt,

 

Is dat al wat,

 

Is dat al wat bysonders,

 

Want de Sondaren doen oock dat.

 

 

 

Maer draeght ghy haer die u doen quaedt,

 

Een vriend'lijck hert, en soet gelaet,

 

Och dat en doet,

[p. 51]

 

Och dat en doet geen Heyden,

 

Maer die Godlijck zijn van gemoedt.

 

 

 

Natuerlijck mensch begrijpt dit niet,

 

Kan oock niet doen wat Godt gebiedt,

 

Ten zy voor al,

 

Ten zy dat hy versake

 

Al wat hy heeft in 't aerdsche dal.

 

 

 

Maer die het alles hier versaeckt,

 

En dat hy Godes liefde smaeckt

 

In sijn gemoedt,

 

Die sal wel haest bevinden,

 

Dat Christi Iock is licht en soet.

 

 

 

Soo langh men is onder de Wet,

 

En uyt bedwangh, men houdt den tret,

 

Het gaet soo traegh,

 

Voor d' onherboren Mensche

 

En wasser noyt geen meerder plaegh.

 

 

 

Daerom na Schrifts getuygenis,

 

Hy boven al geluckigh is,

 

Die hebben kan

 

Een lust in Godts geboden,

 

Sprekende nacht en dagh daer van.