't Geestelijck kruydt-hofken

Dat seste Liedt,
Van de Vernieuwingh.

Op de wijse: Antwerpen rijck, oft Psalm 79.

V Liedt wech van my
Sorghvuldige gedachten,
Wijckt aen d'een zy,
Die mijn Ziele versmachten.
Maer komt hier ghy
Hemelsche soete krachten,
Siet ick wil dy
In my alleen verwachten:
Want soo ghy my vervult,
Ick weet dat ghy my sult
Med' deylen die nature
Van 't God'lijck wesen soet,
Waer door ick werden moet
Een nieuwe Creature.

Dus van my scheyt

O werelt ghy moet blaken,
V heerlijckheyt
En can my niet vermaken,
Ick ben bereydt
Gheheel u te versaken,
D' inwendicheydt
Moet nu wat beters smaken:
V Heerlijckheyt, u jeught,
V glory, en u vreught,

[p. 15]

 

't En is maer een figuere

 

Van 't waerachtige goedt,

 

Het welck my werden doet

 

Een nieuwe Creatuere.

 

 

 

Dat eertijdts was

 

In hooger acht en waerde,

 

Dat moet seer ras

 

Vergaen tot stof en aerde,

 

Ten geeft geen pas

 

Dat de oude bejaerde

 

In hooy en gras

 

Sijn sinnen noch vergaerde,

 

't Eerste heeft sijn adieu,

 

't Moet al-te-male nieu

 

Ghemaeckt zijn, reyn en pure:

 

Want hoe men 't heft of stelt,

 

Voor God alleene geld

 

Een nieuwe Creature.

 

 

 

't Moet al vergaen,

 

Wat daer noch is voorhanden,

 

Ten mach niet staen,

 

't Moet met den vyere branden:

 

Ia Son en Maen

 

Die moeten oock tot schanden,

 

Gods licht voortaen

 

Lichtet in zyn waeranden,

 

Want daer en is geen zee,

 

Droefheyt, gheklagh, noch wee,

 

Noch geen tempeesten sture,

 

't Is al lieflijck en stil,

 

En sonder eyghen wil,

 

Een nieuwe Creature.