't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Van Ionas.
Christus.
O Menschen wilt opwaken,
Aensiet mijn Liefde soet,
En wilt mijn goetheyt smaken
Inwendigh in 't gemoed,
Gedenckt hoe dat ick in den doodt
Voor u mijn roode bloed vergoot,
Alleen uyt puyre liefde groot.
De Mensche.
Ick weet O Heere goedigh
Dat ick niet weerdigh ben
V weldaet overvloedigh,
't Welck ick geerne beken,
Het komt oock veel in mijn gedacht
Wat ghy uyt kracht // der liefden wracht
Al voor dat menschelijck geslacht.
Christus.
Ten kan my niet vernoegen
Dat ghy 't alleen gedenckt,
Ghy moet u daer toe voegen
Dat ghy met my vermenght,
| |
[pagina 9]
| |
Dat mijn Liefde dat edel pand
Sy ingeplant // in u verstand,
Op dat ghy vyerich in Liefde brand.
De Mensche.
V Liefde na te treden
Daer toe heb ick wel lust,
Maer ick gevoele heden
Een strijd die niet en rust:
Och mocht ick sonder druck en pijn
Van 't Rijcke dijn // erfgenaem zijn,
Ist mog'lijck Heere soo geeftet mijn.
Christus.
Die met my wil verblijden
In 't nieu Ierusalem,
Die moet met my door lijden
En 't kruys nemen op hem:
Wie hem hier in niet overgeeft,
Maer schrickt en beeft // hoe hy oock leeft
Hem selven veel te lief hy heeft.
De Mensche.
Soud' men hem selfs niet mogen
Verschoonen al te met?
Soo zijnder veel bedrogen
In haer eygen opset:
Die u niet navolgen geheel,
Maer gaen wat scheel // in 't aerds prieel
Sy hopen met u te hebben deel.
Christus.
Kond ghy dat niet versinnen,
Had ick my selfs verschoont,
Hoe soud ick 't vyer der minnen
Aen u hebben betoont?
De Liefd en is niet sonder werck,
Dat is het merck // al van mijn kerck,
Sy heeft in haer mijn Liefde sterck.
| |
[pagina 10]
| |
De Mensche.
Soud' ick u Liefde vaten,
En planten in mijn ziel,
Ick moestet al verlaten,
Tot dat ick niet behiel:
Daer toe te swack is mijn nateur,
Had ik de keur // en mochtet deur
Van beyd's soudt ick wel stellen veur.
Christus.
Swijgh stil en laet u leeren,
Ghy weet niet wat ghy seght:
Ghy soudt dat niet begeeren
Waert ghy wel onderrecht:
Waerom wilt ghy doch blijven kranck,
Kreupel en manck // u leven lanck?
Is u niet beter een rechte ganck?
De Mensche.
Hoe soud' dat konnen komen,
Dat ick werde gesont?
Soudt van my zijn genomen,
Het geen mijn ziele wont?
Soud' ick de lusten werden quijt,
Die my den strijt // aendoen altijt?
Dat waer mijn ziele groot profijt.
Christus.
Volkomelijck genesen,
Dat is wel in mijn macht:
Maer eerst soo moet ghy wesen
Geloovigh inder kracht,
Gelooft slechts dat ick sulcx doen kan,
Ghelijck ick dan // heb menich man
Volkomelijck verlost daer van.
De Mensche.
Mijn kleyn geloof wilt stercken,
| |
[pagina 11]
| |
En maeckt my reyn en puur.
Laet krachtigh in my wercken
V Godlijcke natuur:
Vernielt den sin van vleys en bloet,
My smaken doet // u Liefde soet:
Woont ghy alleen in mijn gemoet.
Christus.
't Is noot dat sulcks geschiede,
Wilt ghy wesen mijn vriend,
Soo doet wat ick gebiede,
Geen ander Heer en dient:
Met mijnen Geest wilt worden een,
Een en gemeen // in groot en kleen,
Want ander middel en isser geen.
De Mensche.
Nu kan ick wel doorgronden
Door u goet onderwijs,
Niemant en werdt bevonden
Namaels te hebben prijs,
Dan die hier vroomlijck overwint,
En hem bevint // Gheest'lijck gesint,
Die Godt alleen int herte mint.
|
|