't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 247]

Het seven-en-negentichste Liet,
Vande wonderlicke gheboorte Christi.

Op de wijse: Vanden achsten Psalm.

Wie ooren heeft om hooren, die com hooren,
Hoe wonderlijck dat Christus is gheboren,
En tot wat eyndt, dat Godt hem tot ons sendt,
Soo meught ghy sien, hoe seer wy zijn gheschent.
Bent ghy een Mensch, soo toont u deur de reden,
Een rechte mensch, bestaet in al zijn leden,
Het vlees, uyt vlees, en gheeft uyt geeft ghebaert,
Een ygher deel, toont sich uyt zijnder aert.
V eerst-geboort is aerts, van ‘t aerts ghenomen,
V weer gheboort, moet vanden Hemel comen,
Ten sy dat ghy al ‘t oud, en ‘t eerst versaeckt,
Soo wort ghy niet van Christus nieu hermaeckt.
Wat voor ‘t begin, voor allen was besloten,

[p. 248]

 

 

Heeft God, deur Christus, ons willen ontbloten,

 

Op dat zijn goetheydt ons mocht zijn bekent,

 

En ‘s menschen quaet en al zijn groot ellendt.

 

Laet Christi comst u jonck verstant dan leeren,

 

Laet Godes wil u eyghen wille weren,

 

Laet Godes Liefd’ eens voor u open staen,

 

En al zijn doen u eens ter herten gaen.

 

Siet eens Gods aert, hoe hy comt in ‘t verneeren,

 

Hy comt tot ons, laet ons tot hemwaerts keeren,

 

Siet eens zijn liefd’ tot ‘s menschelick gheslacht,

 

Siet eens hoe waerdt, dat Godt zijn schepsel acht.

 

Godt sent zijn woordt tot ons, om ons t’omvangen,

 

Om dat den mensch zijn Godt weer soud aenhanghen,

 

En ‘t woort vereent hem met een suyver maeght,

 

‘t Oot moedich hert, is ‘t geen dat hem behaeght.

 

Nae dat dees Maegt, dees vrucht had vol ghedraghen,

 

Iuyst op de reys vervreemt van vriend en maghen,

 

Soo quam haer barens tijt op vreemden oort,

 

[p. 249]

 

 

Maer ‘s Geestes vrucht, comt ‘t vleys altijt vremt voort.

 

Daer was gheen plaets, daer Christus soud logieren,

 

Dan in een stal, daer achter by de dieren,

 

‘t Begin was cruys, en ‘t cruys bleef tot aen ‘t endt,

 

Doch Godt die blijft het cruys altijdt ontrent.

 

Dees Hemels vrucht moet ghy in u ghevoelen,

 

Sijn vreught en smert moet binnen in u woelen,

 

Bevindt ghy niet dees soete levens dracht,

 

Helaes! ‘t is dan vergeefs nae ‘t kindt ghewacht.

 

Stracx sochtmen ‘t kint van ‘t leven te beroven,

 

De Satan haet altijdt de vrucht van boven,

 

Soo haest als mensch zijn toevlucht neemt tot Godt,

 

Soo haest is hy des werelts smaet en spot.

 

Dees Heer als ‘t hooft, baendt hier des lydens wegen,

 

Op dat niemant voor ‘t cruys sou zijn versleghen,

 

En op dat vreughd, uyt cruys en lyden wast,

 

Soo draeght het hooft zijns leden lydens last.

 

[p. 250]

 

 

Ghelooft dees Liefd’, of cunt ghy niet ghelooven,

 

Kent u ghebreck, ‘t zaedt leydt in u bedoven,

 

Soeckt ‘t licht in u, jae in u duysterheydt,

 

Hier spruyt ‘t Geloof, dat soo verborghen leydt,

 

‘t Geloof dat God uyt Liefd mens heeft ghegheven,

 

Dats gheensins doot, maer wast tot d’eeuwich leven,

 

‘t Moet zijn beproeft door veelderhande cruys,

 

Wie ‘t vliedt, en wijckt, die comt een swaerder t’huys.

 

‘t Beproeft gheloof, bestandich dan bevonden,

 

Verwint het al, vlees, duyvel, doot en sonden,

 

Door desen strijt, door dees ghecruysten doot,

 

Soo comt den mensch in d’eeuwich levens schoot.

 

Siet hier Gods mensch een nieuwe creature,

 

Vyt ‘d Hemels zaet gheboren reyn en pure,

 

Hy leeft, leeft niet, maer Christus leeft in hem,

 

Dien ist hem al, zijn doen, zijn woort, en stem.

 

Is Christus mensch, so moet mensch Christ’lick wesen,

 

[p. 251]

 

 

Die ‘t niet en is, is eerstmael niet verresen,

 

Wie ‘t anders meynt, of deur toerekeningh,

 

Die hoopt op niet, en waent een nietich dingh.

 

Is Christus ‘t hooft, de leden moeten blijcken,

 

Is ‘t hooft ghewont, de leden droevich kijcken,

 

Is ‘t hooft gedoodt, gheen lidt en leefter meer,

 

In sond, of quaet, want ‘t hooft is ‘t lichaems Heer.

 

Bedrieght u niet, als ghy soo ruym gaet spreken,

 

‘t Hooft heeft geleen, voldaen voor mijn ghebreken,

 

‘t Cruys buyten u, soo voelt ghy doot noch pijn,

 

Als ‘t hooft verrijst, waer sal u litt dan zijn.

 

‘t Leven en doot, can nummermeer vereenen,

 

Dit waent den mensch, daed spreeckt ‘t mach soo wel henen,

 

Schept mensch, noch lust, en leven hier op d’Aerdt,

 

Soo is dien mensch, noch God, noch Christus waert.

 

Mensch kent u selfs, van buyten en van binnen,

 

So kent ghy ‘t geen, ghy haten moet, en minnen,

 

[p. 252]

 

 

V selfs bent ghy u aldergrootst vyandt,

 

Dit seyt in u een Hemels Gods Gesandt.

 

‘t Is al in u, al wat ghy cunt bedencken,

 

Al wat u helpt, en al wat u can krencken,

 

Leven, en Doot, God Duyvel Hemel, Hel,

 

Een heerst alleen, gheen twee verstaet het wel.

 

Beproeft u hier, een yder mensch by namen,

 

Leeft Christus niet in u soo leert u schamen,

 

Want waer hy woont, leeft aller deugden Heyr,

 

Woont weer in hem soo eynt u eynts begeer.