't Geestelijck kruydt-hofken

Het ses-en-tachtichste Liedt,
Van de ydelheyt des werelts, ende hoe dat met strijdt de Hemelsche goederen moeten ghewonnen worden.

Op de wijse: Gelijck als de witte Swane, &c.

Lustich, schoon, en uytgelesen,⁺
s’Werelts schatten schijnen // goet,
Maer wat vreucht can daer in wesen,
Na dien het verdwijnen // moet?⁺
Pynen, doet, menich persoone,
Al om dat,
Maer my dunckt ick ‘s leven croone
Liever hadt.
Een van beyden moet ick kiesen,⁺
Dus achte geen schade // ick,
‘t Verganckelick te verliesen,⁺
Want of in dat quade // strick,
Dadelick // mijn herte viele,

+ Matth. 4: 8.

+ 1 Ioan. 2: 17.

+ Syr. 15: 21.

+ Phil. 3: 8.

[p. 212]

 

 

⁺Haer profijt,

 

Can niet baten, als mijn ziele

 

Schade lijdt.

 

⁺Maer sou my die croon ghebeuren,

 

Waer in oyt ‘t verblyden, lagh.

 

Ick moet eerst veel avonteuren,

 

Soomen in voortijden, sagh,

 

⁺’t Lyden, mach, ick niet ontvluchten,

 

In torment,

 

Is den troost dat al mijn suchten

 

Haest volendt.

 

⁺En ick moet wesen volheerdich,

 

Om geen dinck aflaten, want

 

⁺Anders en ben ick niet weerdich

 

Dit schoon uyttermaten, pant,

 

Baten, cant, niet al beginne

 

Ick den strijdt,

 

⁺Soo ick niet en overwinne,

 

Vreucht ontglydt.

 

In verdriet, in druck en pyne,

 

Als vrymoedich treder, gaen,

 

⁺En in des werelts woestyne,

 

Veel vyanden wederstaen,

 

⁺Neder, slaen, het omgheloove,

 

Toesien dat

 

⁺Niemant listich en beroove

 

Mijnen schat.

 

⁺Oock en mach ick niet ontberen

 

⁺Dagelicx ‘t ontfanghen, broot,

 

⁺Van den Hemel, oft verteren,

 

Soude my het prangen, groot,

 

Stranghen, noot, sou my verdrucken,

 

Ware Godt,

 

Menichmael in alle stucken,

 

Niet mijn slot.

 

+ Matth. 16: 26.

+ Syr. 2: 1.

+ Act. 14: 22.

+ Matth. 24: 11.

+ Matth. 10: 37.

+ 2 Tim. 2: 5.

+ Num. 14: 9.

+ Heb. 3: 19.

+ Apoc. 3: 11.

+ Matth. 6: 11.

+ Apoc. 2: 17.

+ Ioan. 6: 33.

[p. 213]

 

 

Ick mach wel vryelick spreken⁺

 

Godt is eenen Herder, my,

 

Dat my niet en sal ontbreken,

 

Als oft ick al weeder, sy,

 

Verder, hy, zijn hant uytbieden

 

Wil, dan hem

 

Soude connen lof gheschieden,

 

Deur mijn stem.

 

 

 

Een dinck doet my vreugt verlenen,

 

Want wanneer ten boosten, vest,

 

Aen mijn ziele treurich weenen,

 

Dan comt hy my troosten, best,⁺

 

Oost, en West, waer ick my keere,

 

Hy my is,

 

Een bystandich troostbaer Heere,

 

Sonder mis.

 

 

 

Hy deur ‘t water der Iordanen,⁺

 

My van droefheyt reynich maeckt,⁺

 

Hoe wel na mijn bitter tranen

 

Sathan noch vileynich, haeckt,

 

Weynich, laeckt den moet, om inde

 

Doot te gaen,

 

Want Godt sal zijne beminde⁺

 

Helpen slaen.

 

 

 

Int Landt comende ten lesten,⁺

 

Daer stadt noch kasteel, en sluyt,

 

Sijn vruchten zijn al ten besten,⁺

 

Afmaeyen en deelen, buyt,

 

Heel en, uyt, is al mijn ploegen,

 

Nu tot loon,

 

Sal my op den hoofde voeghen,

 

‘s Levens croon.

+ Psalm 23: 1.

+ 2 Cor. 1: 5.

+ Matth. 3: 6.

+ 2 Reg. 5: 10.

+ 2 Pet. 20: 15.

+ Apoc. 21: 25.

+ Psal. 126: 5.