't Geestelijck kruydt-hofken

Het negen-en-seventichste Lied,
Een ghebedt om door den Geests Gods ghesterckt te worden in den strijt deser werelt.

Op de wijse: Alst begint.

Heer laet na u belofte soet,⁺
V Geest in ‘t herte dalen,
Soo wert recht geleyt ons gemoet,⁺
Anders moeten wy dwalen,⁺
Sijt ons altijt ontrent,⁺
V liefde tot ons went,
Beschijnt ons met u stralen.
Ons feylen niet te tellen zijn,⁺
Die wy hebben bedreven,
Maer ghy, o zielen medecijn!
Wiltse ons al vergeven,⁺
Troost onse ziele soet,
Met ‘t onvergancklick goet,
Op dat wy moghen leven.
Rekent ghy na gherechticheyt,⁺
Wie can dan staende blyven?
V diepe goedertierenheydt,
Wilt by ons schulden schrijven,
Ghy weet wat voor een werck,⁺
Dat wy zijn seer onsterck,
Die den wint licht can dryven.

+ Ioan. 14: 16.

+ Ioan. 16: 13.

+ Rom. 8: 14.

+ Matt. 28: 20.

+ Psal. 40: 13.

+ Matth. 6: 12.

+ Psal. 130: 3.

+ Psal. 103: 14.

[p. 196]

 

 

By ons is menich sucht en wensch,

 

Om stadicheyt der sinnen,

 

⁺Maer van beneden is den mensch,

 

⁺Wat soud’ hy doch beginnen?

 

Van boven moet het zijn,

 

⁺Dat hier ‘t allen termijn,

 

De werelt can verwinnen.

 

Dus op-enen wy ons hert,

 

⁺Laet uwen Adem waeyen,

 

Tot vercoelingh van onse smert,

 

Wil uwen Gest insaeyen,

 

⁺Ghy cont doch alle dingh,

 

Oprechten seer gheringh,

 

Dus laet ons blyschap maeyen.

 

Gheen toevlucht hebben wy dan u,

 

Waer souden wy ons keeren?

 

⁺Ghy zijt doch onsen Vader nu,

 

Wilt ons van u niet weeren,

 

⁺Wy wachten op u hant,

 

Cleyn van kracht en verstant,

 

Dus wilt ons hert regeeren.

+ 2 Cor. 3: 5.

+ Ioan. 3: 31.

+ 1 Ioan. 5: 4.

+ Esa. 57: 14.

+ Psal. 77: 11.

+ Esa. 64: 10.

+ 2 Pet. 20: 12.