't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 169]

Het vijf-en-sestichste Liedt,
Hoe dat een menscheniet connende verstaen syn eyghen weghen, evenwel op Godt hopen moet, dieniet sonder reden toe laet dat teghen zijn eygen voornemen zijn weghen beleyt worden.

Op de wijse: Era di Mayo, &c.

Och mocht ick sincken
In u fonteyn der liefden soet,⁺
En daer verdrincken,
Tot troost van mijn bedruckt gemoet,
Soo soud’ ick vrolick zijn,
Al in dat Rijcke dijn.
Ghy went myn gangen,⁺
Na uwen wil buyten verstant,
Spoedich verlanghen,
Doet my verwachten op u handt,⁺
Mijn eyghen kracht ontvremt,
Hebt ghy het hert beklemt.
O Menschen-Hoeder,⁺
Die niemant in ‘t verderf en brenght,
Maeckt my doch vroeder,
Waerom ghy alle dingh gehenght,
‘t Doet ons in ‘t herte wee,⁺
Dat wy zijn als een vee.
In ‘s menschen ooghen,⁺
Hem alle dinck wonder toedraeght,
‘t Oordeel bedroghen,⁺
Na menschelicke reden vraeght,
Maer boven ons verstant, ⁺
Regiert ghy deur u hant.

+ Psal. 4: 4.

+ Prov. 10: 14.

+ Psal. 123: 3.

+ Iob. 7: 20.

+ Psal. 73: 21.

+ Pred. 3: 17.

+ Pred. 8: 17.

+ Psal. 139: 6.

[p. 170]

 

 

⁺‘t Is niet ghelegen,

 

In yemants macht o Heere goet,

 

Te gaen u weghen,

 

Van u het alles comen moet,

 

Ons ziel na u verlanght,

 

Tot datse troost ontfanght.

 

Die u beminnen,

 

Leyt ghy door cruys en veel dangier,

 

⁺En dat haer sinnen

 

Vervullen met het aertsch playsier,

 

Laet ghy soo henen gaen,

 

⁺Hoe can men dit verstaen?

 

⁺Ghy slaet en heelet,

 

V hant vernedert en verhooght,

 

Ghy geeft en deelet,

 

Al waer dat u ghenade ooght,

 

⁺Toont ons u aenschijn soet,

 

Liefhebber van ‘t gemoet.

 

⁺Of wy niet weten

 

Van al wat ghy hebt in den sin,

 

Vwe secreten

 

By u verborgen van ‘t begin,
⁺De Liefd’ ons weten doet,

 

Het eynd’ sal wesen goet.

+ Ierm. 10: 23.

+ Psal. 17: 14.

+ Psal. 73: 16.

+ 1 Sam. 2: 6.

+ Psal. 80: 40.

+ Rom. 11: 34.

+ Rom. 8: 32.