't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 83]

Het dertichste Liedt:
Van de eenicheydt der zielen met Godt, ende wat lyden dat zy in de creatuere heeft, als zy door de beschouwinghe haers Bruydegoms getrocken wort.

Voys: Menenaers u verkleent. Ofte: Van Helena, &c.

O heylich suyver een,⁺
Fonteyne alles goets,
Daer ghy bewoont alleen,
Den Tempel des gemoets,
Wat isser overvloets,⁺
Van Goddelijcke weelden,
Daer blijft in soo veel soets,
Geen plaetse voor de beelden.
Hemelschen Bruydegom,
V lieffelick aenschijn,⁺
Dat neyghet hem al om,
Tot die de uwe zijn,
Ghy trecktse al tot dijn,⁺
Vyt kracht van uwer minnen,⁺
Want uwen soeten wijn,
Berooft verstant en sinnen.
V edel suyver licht,
V Goddelicke aert,
V vriendelick ghesicht,
V liefde tot hunwaert,
Een weder liefde baert.⁺

+ Psalm 36: 7.

+ Cant. 5: 1.

+ Ioan. 1: 48.

+ Ioan. 12: 32.

+ Cant. 1: 3.

+ 1. Ioan. 4: 19.

[p. 84]

 

 

⁺Sy worden so ontsteken,

 

Als ghy in haer verklaert,

 

Haer herte schijnt te breken.

 

Want als de ziel aensiet,

 

V heylich wesen puur,

 

⁺Soo heeftse groot verdriet,

 

Hier inde creatuur,

 

Stondet in haren kuur,

 

Sy liep uyt hare krachten,

 

Doch haer bestelde uur,

 

Wil sy van u verwachten.

 

Om uwent wil sy dient,

 

⁺De ydelheyt O Heer,

 

Ghy zijt haer sulcken vrient,

 

Sentse vry heen en weer,

 

⁺En drucktse vry ter neer,

 

Ist u Godlick behaghen,

 

Ghewilligh u begeer,

 

⁺Sal sy uyt liefde draghen.

 

V liefde is soo vast,

 

Int binnenste gheprent,

 

⁺Soo dat sy door geen last,

 

Druck lyden noch torment,

 

Can werden af ghewent,

 

Van uwe soete minne,

 

Al wat ghy haer toesent,

 

⁺Dat treckt haer tot u inne.

 

Ghy zijt in haer, en sy

 

⁺Is oock in u altijt,

 

Wat sy doet dat doet ghy,

 

⁺Haer lyden ghy oock lijdt,

 

Haer strijdt is uwen strijdt,

 

Haer vreucht is u vermaken,

 

Met haer ghy eenich sijt,

 

Daerom zijn ‘t uwe saken.

 

+ Cant. 2: 5.

+ Phil. 1: 23.

+ Rom. 8: 20.

+ Psalm 16: 1.

+ Rom. 8: 37.

+ Rom. 8: 25.

+ Rom. 8: 28.

+ Iohan. 17: 23.

+ Matth. 25: 41.

[p. 85]

 

 

O wonderlicke Godt,

 

Die hem met u verbint,

 

Al wort hy hier bespot,

 

Hy weet wat hy bevint,⁺

 

Hy weet wat hy bemint,⁺

 

‘t Is hem te sien ghegeven,⁺

 

Maer die daer syn verblint,⁺

 

Oock na haer blintheyt leven.

+ Iohan. 3: 11.

+ 1 Tim. 1: 12.

+ 1 Ioha. 4: 23.

+ 2 Cor. 4: 3.