't Geestelijck kruydt-hofken
(1631)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O domme Ieucht, &c.
Ga naar margenoot+Die soete vreucht die uyt een ziele vloeyt,
Wiens reyn gemoet met God in liefde bloeyt,
Ga naar margenoot+Die soete vreucht, recht in den Heer gegrondt,
Die is, die is, die is ghedurich nu en t’aller stont.
| |
[pagina 81]
| |
Wanneer verdriet van buyten ‘t hert beklemt,Ga naar margenoot+
‘t En wort so niet van dese vreugt vervremt,
Of ‘t can altijt in hope sijn verblyt,Ga naar margenoot+
En ‘t siet, en ‘t siet, en ‘t siet op ‘t eynd dat alle dingh verslijt.Ga naar margenoot+
Die soete vreucht, die God uyt liefde geeft,
Als hy den mensch getrou bevonden heeftGa naar margenoot+
Die soete vreucht, die blyschap in den Geest,
En sal, en sal, en sal niet wijcken in lydens tempeest. Ga naar margenoot+
Die soete vreucht, en ‘t Goddelick vermaeck,
Die vrolickheyt en die hemelsche smaecGa naar margenoot+
Die in een ziel gansch afgescheyden rust
Die gaet, die gaet, die gaet te boven alle aertsche lust.
Geen lust so groot, haer hiet te voren staet,
Waer door sy haer listich becoren laet,
‘t Lieffelick gheniet van Gods heylich aenschijn,Ga naar margenoot+
Daer by, daer by, daer by soo acht sy alle vreuchde pijn.
Die soete vreucht, die den mensche bevint,Ga naar margenoot+
Wanneer hy Godt en synen naesten mint,
Die is so soet, wanneer sy wort bekent,
Terstont, terstont, terstont hy al zijn krachten daer toe went.
Want door de liefd’ hy alle ding omvanghtGa naar margenoot+
‘t Sy wat gebreck dat dees of die aenhanght,Ga naar margenoot+
Reyn liefde drijft zijn herte tot ootmoet,
Hy denckt, hy denckt, hy denckt het wert noch al int eynde goet.Ga naar margenoot+
Die soete vreucht, die ‘s menschen hert ontsteeckt,
| |
[pagina 82]
| |
Ga naar margenoot+Als hy met God in den gebede spreeckt,
En dat hy aen zijn lieve vrienden denct,
Ga naar margenoot+Vyt liefd’, uyt liefd’, uyt liefd’ hy synes herten tranen schenckt.
Ga naar margenoot+Want door ‘t secreet des Gheests dat by hem is,
En den Magneet des herten tuycht ghewis,
Die eenicheyt en den gelijcken graet,
Daer in, daer in, daer in hy met zijn lieve vrienden staet.
Ga naar margenoot+Al weet hy niet wat dinck hy bidden sal,
Den Gheest nochtans met suchten drinckt door al
Ga naar margenoot+En door ‘t gheloof treckt hy de krachten soet,
Van hem, van hem, van hem die soo gewillich hulpe doet.
Ga naar margenoot+Die soete vreucht, die de ziele bestraelt,
Wanneer de Heer int midden lieflijck daelt,
Ga naar margenoot+By twee oft drie vergadert in zijn naem,
Die vreucht, die vreucht, die vreucht verbint de reyne herten t’saem.
Niet sy, maer hy wiens liefde stadich brant,
Ga naar margenoot+Haer hert vervult met syn ghenaede, want
Ga naar margenoot+Syn gaven soet deylt hy soo vriendlick uyt,
Ga naar margenoot+Soo haest, soo haest, soo haest als yemant hem syn hert ontsluyt.
Die soete vreucht die noyt hert en lagh,
Ga naar margenoot+Noyt oor en hoord’, en noyt geen oogh en sagh,
Die vreucht die Godt den synen heeft bereyt,
Die wensch, die wensch, die wensch ick u al inder eeuwicheyt.
|
|