't Geestelijck kruydt-hofken
(1631)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Heylgierigh mensch, Ofte: O slaep O soete slaep, &c.
Ga naar margenoot+Het hoochste goet in desen leven,
Dat hier Gods vrienden wert gegeven,
Dat is in synen Geest,
Ga naar margenoot+Te houden feest,
En te sijn verheught
Ga naar margenoot+Met een soete vreught,
En te sijn verheught van binnen,
Vervult met Goddelijcker minnen.
Ga naar margenoot+Altijt verheucht in Godt te wesen,
Ga naar margenoot+Is een ghebodt alsoo wy lesen,
Maer hoe can hy altijt,
Wesen verblijt,
| |
[pagina 79]
| |
Die noch soeckt vermaeck,Ga naar margenoot+
In een aertsche saeck,
Die noch soeckt vermaeck te pleghen,
Daer de natuur is toe geneghen.
‘t Is vreucht: maer die de creatuur geeft,
‘t Is vreucht: maer die in haer gheen duur heeft,
Want neemt men wech het beelt,Ga naar margenoot+
Daer lust in speelt,
Vreughden is ten endt,
Wech is ‘t fondament,Ga naar margenoot+
Vreuchde is ten endt ghecomen,
Men mach die vreucht geen vreuchde noemen.Ga naar margenoot+
Maer die bevrijt van alle lusten,
In Godt alleen can heflick rusten,
Die midden int verdriet,Ga naar margenoot+
Blyschap geniet,
D’uyterlicke mensch,
Zijnde teghen wensch,
d’Vyterlicke mensch int lyden,Ga naar margenoot+
‘t Gemoet inwendich can verblyden.
De vreucht des Gheests, het pandt der vromen,
Wert door geen creatuur benomen,Ga naar margenoot+
In Godt die eeuwich is,
Staen sy ghewis,
Die haer aldermeest,Ga naar margenoot+
In lydens tempeest.Ga naar margenoot+
Die haer aldermeest can baten,
Als sy van alles zijn verlaten.Ga naar margenoot+
Den druck die tijdelick en licht is,
Brenght heerlicheyt die vol gewicht isGa naar margenoot+
Hen die aenschouwen maer,
Op ‘t onsichtbaer,
| |
[pagina 80]
| |
Al wat hier gheschiet,
Dat en raeckt haer niet,
Al wat hier gheschiet op aerden,
Dat is by haer van kleynder waerden.
Ga naar margenoot+Waer Godt sijn liefd’ heeft in ghehoten,
Ga naar margenoot+Heeft mensch hem selven uytgesloten,
Hy heeft altijt hoe ‘t gaat.
Ga naar margenoot+Profijt en baet,
Die gherust en stil,
Wil dat Gode wil,
Die ghecust en stil can lyden,
Die sal altijt in Godt verblyden.
|
|