't Geestelijck kruydt-hofken
(1631)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Swinters, Somers even groen.Daer is geen soeter vreught op deser aerden,
Als vreught en blijdtschap in Gods Geest,Ga naar margenoot+
Al ‘s vleysches vreugt die is van geender waerden,
Gelijck men in Schrifture leest,Ga naar margenoot+
Wie d’een vreugt heeft, die moet de ander derven,
Sy connen niet te samen zijn,Ga naar margenoot+
Want d’eene vreugt sal eeuwig vreugt verwerven,Ga naar margenoot+
En d’ander vreught de Helsche pijn.Ga naar margenoot+
De vreugt des Geests en cont ghy niet becomen,
Ghy hebt dan d’aertsche vreught versaeckt,Ga naar margenoot+
En Godes Geest en wil in u niet wonenGa naar margenoot+
‘t En zy ghy d’ander haet en laeckt,
| |
[pagina 62]
| |
Dus wilt dan dese vreught geheel versmoren,
Met temmen, dwingen, cruys en doot,
Soo sal u God door desen Geest verhooren,
En voeren u uyt alle noot.
De mensch die meynt hy sal sijn vreught vermeren,
Ga naar margenoot+Door rijckdom, pracht, en overvloet,
Met zijns gelijck den overvloet verteren,
Die dunckt hem ‘t aldersoetste soet,
Daerom soo tracht hy na de aertsche goeden,
En jaeght daer na met al sijn cracht.
Hy meynt dit sal hem in sijn vreughde voeden,
Faerom so draegt hy dracht op dracht.
Verstant, memory, cracht, en al sijn sinnen,
Dat Godt uyt liefd’ hem heeft gejont,
Om dat hy hem en ‘t goede sou beminnen,
Dat leyt nhy aen sijn buyck en mont.
Dit is sijn God, sijn Hemel en sijn leven,
Die gront die heeft hy vast gheleyt,
Ga naar margenoot+Soo moet hy hem tot desen dienst begheven,
Want hy heeft God sijn dienst ontseyt.
Ga naar margenoot+Sijn buyck-Godt moet hy nu ghestadigh vreesen,
En dienen hem na sijnen wil,
Hy moet hem oock in als gehoorsaem wesen,
Oft met dien Godt krijght hy geschil,
En desen Godt en laet hem niet met vreden,
| |
[pagina 63]
| |
Hy plaegt hem nacht en dag so swaer,Ga naar margenoot+
Want hy besit hem al sijn hert en leden,
Niet anders oft den Sathan waer.
Hy plaeght hem staegh met d’alderswaerste sorgen,Ga naar margenoot+
En vreest verlies van sijn ‘s vleyschs lust,
Altijdt beanghst voor huyden of voor morghen,
Leeft hy gheduyrigh in onrust,
Hy loopt, hy draeft, hy buckt hem neer om rapen,
Om sijnen Godt die ‘t soo ghebiet,
Hy coopt, hy slaeft, met schrobben en met schrapen,
Ist vreugt: ‘t is wel een groot verdriet.
Hy schrijft, hy vrijst, hy moet sijn tijdt besteden,Ga naar margenoot+
Tot liefde van zijn lieven Godt,
Hy stijft, en drijft, door Landen en door Steden,
Die so niet doet, die noemt hy sot,
Hy mach niet rusten, noch hy mach niet poosen,Ga naar margenoot+
Door ‘t soecken van sijn eyghen baet,
Hy wort rontom ghedreven door dees boosen,
Als ‘t paert dat in de molen gaet.
Sijn goet dat moet hy soecken te vergaren,
Met rechten, plechten voor de banck,Ga naar margenoot+
Door kyven, vechten, wil hy ‘t dan bewaren,Ga naar margenoot+
En dit duurt al sijn leven lanck,
Wanneer sal hy nu eens sijn vreught ghenieten?
| |
[pagina 64]
| |
Sijn Godt en latet hem niet toe,
En synen tijt die laet hy hem ontschieten
Och waer hy eens dees vreughde moe.
Als hy dan eens sijn vreughde wil gaen pleghen,
Ga naar margenoot+Daer comt dan veel tijts teghenheyt
d’Een vrient oft d’ander is hem daer in teghen,
Dit baert dan een verleghenheyt,
Dan heeft hy eenen brief oft meer ontfanghen,
Oft quaet gherucht comt hem ontrent,
Daer hy op heeft ghewacht met groot verlanghen,
Dat is oft hier, oft daer gheschent.
Hier sinckt zijn hoop’ en vreught ter aerden neder,
En synen Godt begheeft hem hier,
Hy sinckt van droefheyt neer, als quaet onweder,
In plaets van vreugt maeckt hy getier
Niemand can by hem duren door sijn klaghen,
Siet dese vreught eens deur en deur,
Siet eens hoe dat hem hier sijn goden plaghen,
In plaets van vreught comt treur daer veur.
Maer alst nu gaet na al zijn hert en wenschen,
Dat hy sijn vreught vol tooyen magh,
Met eten, drincken, na dees aertsche menschen,
En d’ydelheyd duurt nacht en dagh,
Sijn creatuur dat krenckt hy dan sijn crachten,
| |
[pagina 65]
| |
Dat hy daer deur de vreught ontbeert,Ga naar margenoot+
Hy moet dan soecken die hem valt onsachten,
Dus wert sijn vreught in smert verkeert.
Voorwaer het is wel droevigh te beklagen,
Als men op ‘s werelts vreughde let,Ga naar margenoot+
De sathan heeft wel hondert duysend laghen,
Hier in des werelts vreught gheset,
‘t Getal en can geen mensch op aerden noemen,
Die door dees vreught al sijn belet,
En dese vreught die gaet haer al verdoemen,
Soo wy ghelooven Godes wet.
O mensch! hoe gierigh wort ghy doch bevonden,
Om d’ydel vreught van deser tijdt,
En wert so van u waan-godt vast gebonden,
Dat ghy altijdt in onrust zijt,
Versaeckt dees vreught, en wilt doch eens opwaken,
In vreught die eeuwigh duren sal,
Dees vreught is soet, en sal u soo vermaken,Ga naar margenoot+
Al d’ander sal u zijn als gal.
Een Christen heeft een al te soeten vreugde
Als hy is treurigh om sijn vreught,
Die hy wel eer ghehadt heeft in d’ondeughde
Want dit’s voor God een ware deugt,
Veel tranen moet hy voor dees vreugde boetenGa naar margenoot+
| |
[pagina 66]
| |
In tranen soeckt hy vreughden spijs,
In tranen soeckt hy nu al sijn versoeten,
Dus soeckt hy vreught op dese wijs.
Door desen dou so wassen nu Gods saden,
In hem gesaeyt door ‘t eeuwig woort,
Hier sijn de vruchten weer met dou geladen,
En druypen soo al voort en voort,
Ga naar margenoot+De traan-fonteyntjes hier van vreugde vloeyen,
Nu hy de ware vreught bekent,
Dus doet hem Godt uyt liefde jeughdigh groeyen,
Hier en hier naer dat heeft gheen ent.
Ghy Princen wilt u droeve vreugde staken,
En blijft niet meer so dom en blint,
Maer wilt door rou na ware vreugde haken,
Denckt d’aertsche vreught en is maer wint,
Wat sal doch d’aertsche vreughde connen baten,
Die doch voorwaer geen vreugt en is,
Gheen vreught, als vreugde na te willen laten,
Om Gods die ‘t al in allen is.
|
|