Een geestelijck liedt-boecxken

inhoudende nieuwe Liedekens, nu anderwerf ghedruckt, verbetert ende vermeerdert met eenige nieuwe Leysenen, nae ghelegentheyt der Hooghtijden

Een Geestelijck nieuw iaer Liedt.

Op de voys: Cupido triumphant.

VAn herten wilt verblijen
Gods Kinderen vercooren,
Godt comt ghebenedijen
Ons door sijn Soon wilt hooren,
Die hem behaeght,
Ghebooren uyt een Maeght,
Sijn lof reyn in u herten draeght.

Nae 'sVaders wil verheven,

Is ons dit Kindt ghebooren,
Dat ons nu werdt gheghevn,
Om t'soenen 'sVaders tooren,
Weest niet beswaert

[fol. K5r]

 

Gods liefd ons openbaert,

 

Int nieuwe Iaer alsoo vermaert.

 

 

 

De Hemelen die douden,

 

Het Aertrijcke gingh open,

 

Groot wonder men aenschouden,

 

De graty is ghedropen,

 

'Twoordt reyn en puer,

 

Aennam onse Natuer,

 

Daer van ons ghetuyght de Schriftuer.

 

 

 

De Enghelen die songhen

 

Al met een groot vermaken,

 

Die Herderkens ontspronghen,

 

Die haer Schapen bewaeckten,

 

Sy hoorden schoon

 

Glory al in den throon,

 

Int nieuwe Iaer haer onghewoon.

 

 

 

Gods licht quam hen doorstralen,

 

Theeft haer verlicht van binnen,

 

Meer dan men can verhalen,

 

Of als men mach versinnen,

 

Een schoonheyt clear

 

Saghen sy allegaer,

 

Ghetuyghen van ons Middelaer.

 

 

 

Om ons is hy besneden,

 

Hoort wat ons wordt ontfouwen,

 

O Heer laet nu in vreden,

 

Sprack Simeon den ouwen,

 

Dats uwen knecht,

 

Want u woordt is oprecht,

 

Int nieuwe Iaer my toe gheseght.

[fol. K5v]

 

Al binnen derthien daghen,

 

Drie Coninghen ghepresen,

 

't Ierusalem gaen vraghen,

 

(Alsoo wy moghen lesen)

 

Of Christus haer

 

Daermee ghebooren waer,

 

Want hen de Sterre wees aldaer.

 

 

 

Herodes vol beswaren,

 

Die gingh hem ras vercloecken,

 

De Priesters openbaren

 

Die Coninghen haer soecken,

 

Sy tuyghen hem,

 

Nae die Propheten stem,

 

Int nieuwe Iaer te Bethlehem.

 

 

 

Sy zijn daer heen ghevaren,

 

En deden nae vermeughen,

 

Dat licht quam haer verclaren

 

Waer in sy hen verheughen,

 

Tot dat sy pleyn,

 

Vonden 'tKindeken cleyn,

 

Daar by sijn Moeder alsoo reyn.

 

 

 

Sy boghen voor hem neder,

 

En hebbent al aenbeden,

 

Dat cleyne Kindtghen teder,

 

Brochten sy 'tselfder steden,

 

Haer gaven bout

 

Myrrhe, wieroock ende Gout,

 

Int nieuwe Iaer dit wel onthout.

 

 

 

Oorlof Princen wilt achten,

 

Wat ons hier wordt bewesen,

 

Laet dit in u ghedachten

[fol. K6r]

 

Levendigh zijn gheresen,

 

Ghy sult ter handt,

 

Mee brenghen Offerhandt

 

Als die uyt Orienten Landt.