Een Leysen. Alst begint.
Hoe dat een Maeght vruchtbare,
De weerelt heeft verblijdt,
Gheeert moet zijn, haer Kindekijn,
Ons Medecijn, in deser tijdt.
Wat mocht men soeter hooren,
V is een kindt ghebooren,
Wt eenen Maeght vercooren,
Een Kindtghen cleyn, dat ons alleyn
Versoent ghemeyn, in deser tijdt.
Een Soon is ons ghegheven,
Waer in wy zijn verheven,
De wegh, waerheyt, en leven,
Waer door wy sijn bevrijdt,
Hy doet u wel, in deser tijdt.
Die Herderkens ten velden,
Gods glory hoorden melden,
Als d'Enghelen haer vertelden,
(Dit wel ghedachtigh zijt,)
| |
Des Magets Soon, daer in den throon,
Daer onghewoon, in deser tijdt.
Sy quamen d'Herders verclaren,
Tot haren behoedt, ginghen met spoedt,
Hebbent ghegroet, in deser tijdt.
Dat licht soo ghehoorsame.
Myrrhe, Wieroock en Gout,
Aenbaden out, so menichfout
Dit wel onthout in deser tijt.
|
|