Gheestelijcke Harmonie
(1722)–Anoniem Geestelijcke harmonie–
AuteursrechtvrijVan veel-der-leye en uyt-gelesen, soo Oude als Nieuwe, Catholijcke kerckelijcke Lof-sanghen, Leysenen, ende Liedekens op die principaelste Feesten ende Getijden des Jaers, die men in't Vorstendom Cleven by den Catechismus singht
wijse: BlijschaP van my.
OCh wie hanght hier dus,
Jammerlijck verschoven,
Als een Lazarus, van beneen tot boven,
Wat heeft hy misdaen,
Wat heeft hy bedreven,
Dat hy schandigh dus
Is gebrocht om't leven:
Al had hy de daet, Van de werelt quaet,
Al te samen op sijn lijf,
't Waer doch veel te veel,
Dat een mensch geheel,
Soo sou zijn van bloede stijf,
Want men siet geen leden
Of zy en zijn door neden,
Of door-korven en door-wont,
Sijn vleesch is afgereten,
Dat daer tot alle steden
Siet men been tot aen de gront.
O mensch aenschouwt wel,
't Is weert om te aenmercken,
Hier voor zwicht de doodt,
Droes en al zijn wercken:
Weet gy wie hier hanght,
't Is den Godt der Goden,
| |
[pagina 80]
| |
Die't al heeft gemaeckt,
En kan weder dooden,
Die het al omvanght
Heeft die liefd' gepranght,
Dus te lijden desen doodt,
Dat om onse schult; Waer met het, vervult,
Is voor ons in desen noot:
Want door Adam te voren
Was by Godt, 't al verloren,
Met sijn sond was't al besmet,
Nu zijn wy weer herboren
Nu Iesus heeft verkoren
Des doot die den doot verplet.
Is dan onsen Godt, Ist om onse sonden,
Och! of oock die liefd'
My had soo gebonden,
Iesu ick kend' u niet, Nu dat gy dus deerlick
Waert beklad, doorsneen,
Schroomigh, en vervaerlijck,
Wat begeert ghy Heer, Dat ick u vereer,
Voor dees groote milde gaef,
Ey! wilt ghy yet meer, Als dat mijnen keer,
Sy tot deught, niet sondigh slaef,
En ist niet u begeere, Dat de sond verkeere,
In u liefd' want s'u mishaeght,
Wilt dan in ons vermeeren
Dat u doet verseeren,
En daer gy dees pijn om draegt.
|
|