Geestelijcke harmonie
(1637)–Anoniem Geestelijcke harmonie–
Auteursrechtvrijvan veelderley ende uytghelesene soo oude als nieuwe Catholijcke Kerckelijcke Lofsanghen, Leysenen ende Liedekens, op die principaelste Feesten en getijden des Iaers, die men in’t Vorstendom Cleve by den Catechismus singht
[pagina 167]
| |
En wassche my doch meer en meer,
Van mijne groote sonden Heer.
Maeckt my doch rein door u genaed,
Van mijne sware missedaed,
Dan ick met hertens grooter pijn,
Beken al die boosheyden mijn,
Mijn sond en ongerechtigheyt,
Sijn my voor oogen al bereyt.
Gesondight heb ick u alleyn,
En voor u quaet gedaen certeyn,
Daer met is worden openbaer,
Dat u woorden altijt sijn waer,
En dat ghy een verwinner staet,
Als men met u int gerecht gaet.
Dan siet in ongerechtigheyt,
Bin ick ontfangen en boosheyt,
In sonden was mijn aenbegin,
Daer in ick oock geboren bin,
In schult en oock in sonden swaer,
Mijn moeder my ontfingh voorwaer.
Alle tijt lieft ghy die waerheyt,
Hebt lust ins herten reynigheyt,
Ghy hebt u wijsheyt oock seer vry,
Wt gnaden openbaret my,
Laet my sy schouwen hel en klaer,
Die sonst voor my verborgen waer.
Besprengt my met Ysope fijn,
Soo sal ick rein van sonden sijn,
En wacht my af door u genaed,
Van mijne grote missedaed,
Op dat ick voor den oogen dijn,
Bitter dan eenigh snee mach sijn.
Geeft vreud en troost den ooren mijn,
Door die groote goedigheyt dijn,
| |
[pagina 168]
| |
Dat sich vreuwen die beendren mijn,
Die hert van u ter slagen sijn,
Och wilt doch keeren u gesicht,
En mijn boosheyt aenschouwen nicht.
Doet wt mijn sond (mijn hoochste goet)
Schept in my een reyn herts en moet,
Vernieut oock aen my innerlijck,
Den rechten Geest bermhertelijck,
Verworpt my Heer niet van u licht,
En van u Godtlijck aengesicht.
O Godt ick bid van herten dy,
Neemt niet den goeden geest van my,
Die blijschap van die saligheyt,
Geeft my, die door u is bereyt,
Versterckt my oock het aller meest,
Met uwen principalen Geest.
Daer voor wil ick u danckbaer sijn,
En prijsen die genade dijn,
Wil oock der deugden goede baen,
Die overtreders seggen aen,
Dat die Godtloosen williglijck,
Sich al bekeeren haestelijck.
O Godt mijn heyl, spreeckt mijn siel vry,
En van bloets schult verlosset my,
Dan sal mijn tonghe sijn bereyt,
Te prijsen u gerechtigheyt,
En singen u met hellen klangh,
Een schoonen Psalm en eeren sanck.
Doet my op mijne lippen Heer,
Dat mijn mondt verkondigt u eer,
Den offer wilt ghy niet van my,
Sonst had ickse gegeven dy,
Aen brant-offer, als my bewust,
Hebt ghy ditmael geen groote lust.
| |
[pagina 169]
| |
Een geest door leet gedrongen soet,
Die is voor Godt een offer goet,
Een herts dat door demoedigheyt,
Verslagen is in bitterheyt,
Sult ghy o mijn Godt, o mijn Heer,
Van u verwerpen nimmermeer.
Laet door die groote gnaede dijn,
Sion, u Heer, bevolen sijn.
Doet wel aen haer met trouwer moet,
Na u geneygten willen goet,
Bouwt op die mueren aengenem,
Der heyliger staet Ierusalem.
Ghy sult dan aennemen bereyt,
Dat offer der gerechtigheyt,
Brandt-offer en spies-offer goet,
En dan salmen met vryen moet,
Die jong’ Calvers en Stieren schoon
Op uwen Altaer leggen doen.
|
|