|
| |
CVIII. Bekeringhe van een Dochter ghenaemt Iola.
Als Iola d’onbedaerde maegt
Van Iesus haer vlucht nam ter werelt waert in.
En van hem snel wiert nae-ghejaegt
Al lopende, roepende schone Godin,
Toeft wat, toeft wat. weest niet verbolgen,
Ey waerom loopt ghy dus tegen de wint,
Leeuwen, noch Beeren, noch Tygers u volgen
Maer het is Iesus die u soo bemint,
Acht ghy mijn kermen niet
Stelt ghy mijn liefde dan op een sy?
Hebt deernis o Iola, hebt deernis met my.
Die geen daer voor ghy soo schou vlucht
Is d’eelste Herder die Israel weydt,
En dagelix door de blaeuwe lucht
De gulde glans van sijn stralen verspreyt,
Het eerste wesen is mijn Heer vader,
Hemel en aerde, en Tartarus staen
Tot het ghewenck mijnder oogen te gader,
Ick ben de Son en mijn Moeder de Maen,
Locken mijn stralen alleen wt de aert,
Mach dit u niet locken, o Maget bedaert.
Besaert, bedaert, u edele siel
De werewlt betovert, die Duyvel bedriegt,
| |
| |
En t’vlees bekoort met weelden ijl
Die rasser vergaen als een schadu vervliegt,
Maer vergaen, soo datse naelaten
Beel-berou, jammer, en eewich verdriet,
Die u noch rijckdom, noch wellust, noch staeten,
Princen, noch Heeren en matigen niet,
Dan van soo hogen schick,
Dat ghy daer over soo groten schae,
Soudt willen verdragen van ’t hemels genae?
Neen Iola neen dat waer te sot
Voor my te verdrietich en voor u te hart
Weecht eens te recht het hoochste lot
En legt daer beneffens mijn bloedige smart
Ick segh die alder waerdichste kosten
Van mijn rootverwige pijnige bloet
Daer ick die Sielen aen t’kruys mee verloste
Ende die werelt door hebbe vergoet,
Hebdy tot noch toe daer in ghemist
Van deser uer af toch niet lopen te quist.
Keert dan mijn schaepken, keert wederom,
Of wacht u ten minsten te rassen u loop,
Op dat mijn liefde u bekom
En weder mach kopen by alle den hoop,
Houdt daer, daer is mijn innigsten segen,
Gunt dan dat ick weer wat vrolijckheyts raep,
Ick hebbe gelaten die negentich negen
En naer u loop ick mijn hondertste schaep,
Alle die Hemelsche burgery,
Die over u vinding haer maecken sal bly.
| |
| |
O afgront van mijns Herders min!
Onweerdige voeten, flux staecktme u loop,
Ik wil dat my Heer Iesus vindt,
En daer na gevonden wel vastelijck knoop,
Knoop met koorden van minne treken,
En over beyde sijn schouderen swier,
Knope met koorden die nimmer en breken,
Iesu, o Iesu beswachtelt u diet,
Dat het door lijden, noch
Weelden, van u ghenade en schey:
Maer eewelijck onder de lelien wey.
|
|
Auteursrechtvrij