Geestelijcke harmonie

van veelderley ende uytghelesene soo oude als nieuwe Catholijcke Kerckelijcke Lofsanghen, Leysenen ende Liedekens, op die principaelste Feesten en getijden des Iaers, die men in’t Vorstendom Cleve by den Catechismus singht

LXXIII. Een ander Liet vant H. Sacrament,

Op die wijse: Mijn droefheyt moet ick claghen, &c.

‘K aenbidd’ u, Godtheyt krachtich,
Die hier verborghen zijt
In ’t Sacrament waerachtich,
Tot mijnes siels profijt,
Dus, tot der Ketters spijt,
Val ick ootmoedich neer,
En singh met soet jolijt:
Ghy zijt mijn Godt, mijn Heer.      Dus tot, &c.

Mijn ziel, en al haer krachten

V sullen sijn subject
Verlaeten haer ghedachten,
Ghelooven u op-recht:
’t Is waer al dat ghy seght,
V woort sal blijven staen,
Vw’ macht die is perfect,
Wat ghy wilt dat’s ghedaen.      ’t Is waer, &c.

[p. 101]

 

’t Ghesichte magh failgeeren,

 

’t Ghevoelen, ende smaeck,

 

’t Geloof sal niet mankeeren,

 

Dat weet ick by uw’ spraeck.

 

’t Is wel een wonder saeck:

 

Maer ghy zijt ’t machtich Heer.

 

Ick mijn verstandt versaeck.

 

‘k Geloov’ uw’ woorden meer.      ’t Is wel, &c.

 

Aen ’t Cruys was Godt obscure,

 

Maer de mensch openbaer,

 

Hier zijnse t’aller uren

 

Verborghen beyde gaer.

 

‘k Geloov’ nochtans eenpaer,

 

Dat Godt en mensch present,

 

Met vleesch en bloedt voorwaer,

 

Is in dit Sacrament.      ’k Geloov’, &c.

 

De teeckens uwer wonden

 

Die ick met Thomas nijt:

 

Nochtans uyt ’s herten gronde

 

Gheloov’ ick dat g’hier zijt.

 

Versterrickt t’aller tijdt,

 

O Iesu, in mijn hert.

 

Gheloov’, Hoop, Liefde, wijt

 

Verdrijft mijn pijn en smert.      Versterrickt, &c.

 

Een kindt sijt ghy ghebooren,

 

En ons gepresenteert

 

Van een Maaeght uyt-verkooren,

 

Met ons gheconverseert.

 

Ghy hebt ons selfs gheleert

 

Den wegh der saligheydt,

 

Daer na we’erom ghekeert

 

Tot ’s Vaders Majesteyt.      Ghy hebt, &c.

 

V Vleesch en Bloedt ghelaten

 

Hebt g’ons t’een Testament,

[p. 102]

 

Wt liefde boven maten,

 

In’t heyligh Sacrament.

 

O kostelijck present!

 

Waerachtigh Hemels-broodt,

 

O boom des levens jent!

 

Spijst ons in hongers-noodt.      O kostelijck, &c.

 

Wie sou niet zijn ghedachtigh,

 

By sulcken Hemels-broodt,

 

Vw’ liefd’ in lijden krachtigh,

 

Bestandigh tot der doodt?

 

’t Is een mysteri’ groot,

 

Een bandt der eenigheydt,

 

Confoort in allen noodt,

 

Een pandt der saligheydt.      ’t Is een, &c.

 

O wonder boven maten!

 

Een dienaer kranck en teer

 

Die wordt hier toeghelaten

 

Te nutten sijnen Heer.

 

Wie sou nu wesen meer

 

Hooveerdigh in ’t ghemoet,

 

Als hem verne’ert dus seer

 

Ons Schepper met ootmoet?      Wie sou, &c.

 

Der Eng’len broodt en spijse,

 

Des Vaders eenigh Soon,

 

Wordt op een nieuwe wijse,

 

Een broodt der menschen schoon:

 

Hier staet hy ons ten thoon,

 

En opent sijnen schoot:

 

Hy schenckt ons tot een loon,

 

Sijn selven, na de doodt.      Hier, &c.

 

Hoe soet zijt ghy, o Heere,

 

Voor die u smaken wel!

 

Al staet g’haer noch soo seere,

 

Sy zijn u niet rebel:

[p. 103]

 

Sy overloopen snel

 

Den wegh die ghy ghebiedt,

 

Al raest den duyvel fel,

 

Sy passen op hem niet.      Sy over, &c.

 

Wilt ons in u verkeeren,

 

Ontlost der sonden bandt,

 

Ons deuchden wilt vermeeren,

 

Ontsteeckt der liefden brandt,

 

Helpt ons in ’t Vaderlandt,

 

Spijst ons met Hemels-broodt:

 

Ghy weet et, Heer vailant,

 

Den wegh die is seer groot.      Helpt, &c.

 

Neemt ons in u behoeden,

 

Waerachtich Pellicaen,

 

Spijst ons met uwen boede,

 

Neemt ons voor kind’ren aen:

 

Een droppel bloedts kan saen

 

Ons ziel af-wasschen reyn,

 

Al hadd’ een mensch ghedaen

 

Al ’s werelts sond’ alleyn.      Een, &c.

 

O Iesu Prins verheven,

 

O Koningh excellent,

 

Wilt ons ghenadigh gheven,

 

Al door dit Sacrament,

 

Dat wy u eens present,

 

Sien moghen openbaer,

 

Bevrijdt van all’ ellendt,

 

Aensicht tot aensicht klaer.      Dat wy, &c.