Gard Sivik. Jaargang 4

[p. 13]

rebel with a cause

Hij gaat graag door voor een rebel,
denkt eigenlijk: ben rebel, snelle
torpedeerder van een heilig huis, een tempel,
dwergstaat liever, liever
nog een land, ja liever wel
het mutileren van een land.

Hij gaat graag door voor Fidel Castro van Havana,
of Achilles (maar dan zonder pees),
denkt eigenlijk: ben Fidel Castro van Havana,
ben Achilles (en gelukkig zonder pees).

Over geluk gesproken. Hij kan het niet op,
is overgelukkig. Laat hem. Ken hem:
één handicap, al-vleselijk, spier-
naakt op een hoge schoen na, één
komplete geécarteerde zenuw.

Hij trappelt een eind weg met zijn hoge schoen.
Trappelt (maar raak)
met zijn engelse zieke poot. Zielepoot,
weet soms kostelijk
duidelijk een bevel bij elkaar te blaffen. Waf! Waf! Waffen!
Waffen nieder!
(Je kunt zeggen wat je wilt)

[p. 14]

 

Hij draagt een baret,

 

daarop een etiket,

 

waarop in schrijfmachineschrift:

 

Fidel Castro (Havana) of

 

Achilles (die Achilles, maar dan zonder d'obligate pees)

 

 

 

Met wat goede wil:

 

hij is imposant.

 

 

 

Zo blaft hij, kleine pseudo-

 

Fidel naar zijn fiere fantasieën: Vliegtuigen

 

vliegen voor hem

 

(fiktieve formaties). Op bevel

 

wordt een heilig huis getorpedeerd, een tempel,

 

een dwergstaat met de grond gelijk gemaakt.

 

Een land gemutileerd. Een planeet

 

volmaakt overbluft.

 

 

 

(Vervoeg u bij de legertros: kunstdruk

 

van de kop van Fidel Castro van Havana, gesigneerd;

 

of een plastiekje, de amulet Achilles,

 

zijn buste, zonder pees dus)

 

 

 

Hij is overgelukkig. Laat hem.

 

Ken hem: rebel. Puzzelt met een matglazen kijker: tipje

 

van een sluier?

 

(Toegevend) ‘IJdeltuit’. Uit

 

 

 

op bezweren. Zoveel spastiese pogingen

 

de vijand (er is een vijand) te beschrijven

 

(de ware telegrafie: ver-schrijft zich:

 

een veiligheidsspeld;

 

zijn speldekussen is in zuiver bloed gedrenkt)

[p. 15]

 

Ken hem:

 

zijn manier van knechten: portret

 

van de vijand - hij is geen held

 

in tekenen - maar slaagt ereis

 

op goed geluk: stuntelige doorsnee. Lijk-

 

wit, bloedrood de kleuren

 

en voor de zekerheid een onderschrift

 

DIT IS DE VIJAND

 

 

 

Slaat hij ook munt uit de vijand? Si,

 

smartegeld; een beeldenaar betekent een onthoofding.

 

 

 

Er. klopt iets niet (?):

 

vliegtuigen vliegen voor hem. Storten neer,

 

dolle veren.

 

Hij torpedeert wel tempels,

 

hij mutileert wel landen,

 

hij bombardeert wel, bombardeert zichzelf

 

bijvoorbeeld, tot Fidel Castro van Havana

 

of Achilles.

 

Maarrr

 

zijn bombardementen blijken bombardementen

 

van een maquette.

 

 

 

Hier klopt iets niet.

 

Wat klopt er niet?

 

 

 

Een vuiltje in zijn oog.

 

Huilen, staande voor de troepen

 

- geen gezicht.

 

Een branderig gevoel. Weg-

 

zinkend krijgt hij zijn zin. Eindelijk

 

 

 

gaan de reeds getorpedeerde tempel,

 

het reeds gemutileerde land

 

en dwergstaat en planeet

 

voor de bijl als een ei van Colombus, doodleuk:

 

één(!) eierkooltje.

[p. 16]

 

Eerst zijn schillepees. Hè? Jaja en daar gaan ze

 

lamme lendenen, billen, korset.

 

 

 

Stank van een schroeiende afvalstof. Haren.

 

De eksplosie van zijn blaas.

 

Nagels bevrijden zich pruttelend van hun vingers.

 

Eelt.

 

Wilde haren springen uit hun vel. Knetteren

 

als lichtgeraakte cellen.

 

Verpletterd door een stofje, één

 

transparante vonk.

 

 

 

Hij gaat he-le-maal af

 

zonder blaf van zijn slagveld. Af. Zo broos

 

en geenzins chaoties

 

verdampt hij.

 

Als een zucht.

 

Een uitgezweefde... ffft... parachute!

 

 

 

Er klopt iets niet.

 

Wat klopt er niet?

 

Zijn hart.

 

 

 

Door een brandweerman, vrijwilliger

 

blakend

 

en overlopend van ijver

 

wordt hij weggewaterd. En met hem

 

tempel, dwergstraat, land en al herleid tot asse.

 

Asse.

 

 

 

Uiteengevallen

 

in zoveel delen vloeistof en zoveel delen asse

 

vervliegt tenslotte

 

ook de allerlaatste hoop

 

voor zijn testamentaire, hunkerende urn.