Gard Sivik. Jaargang 3

[p. 21]

/ foto voor mijn dochter

waar de watervogels langzaam natte
zeilen reven na de glijvlucht
is je moeder een lagune
ben jij de wolk die op haar ogen drijft
en ik de negerzanger die de zon wil
van haar natte lippen

zwart is de hand die de stenen telt
vannacht van onze steden alle stenen
maar voor haar vermag ik niets
die negerin stierf veel te vroeg ik
was nog niet geboren
ook mijn vader in tweeëndertig
heeft het niet nodig geacht haar zoon te troosten

/ les remords ridicules