Gard Sivik. Jaargang 2

[p. 12]

kari bert / gedichten

ze worden paarden
als de te laat geboren zonen
met een vlek in de hals
met steigerende manen
in de nacht
van liefdes- en jakhalskreten

bijt ze los
bijt ze buiten
en luister naar hun koor
hete leeuwenkelen
wijl in de verte
gehurkte gekken
de maan bezingen
of ergens met de vocht
aan de binnenkant van het vel
draagt een vrouw de angst
in zich als een kind
barensklaar

op het grauwe plein
stijgt langzaam en klappertandend
de mist
en daar zit te zingen
een purperen bloem
een kleurvlek die uitgelopen
over al het grijs
plots aan bloed doet denken

[p. 13]

 

ver voltooien als bizons

 

locomotieven de stafkaart van het spoorwegnet

 

rammen met kalme lijnen de nacht

 

en vervullen zo op hun manier

 

een groot toneel

 

lijk de wijsheid doen

 

het geld

 

en de honger

 

de symmetrische machine

 

als een schaakspel uitstrekken

 

met de zekerheid der seizoenen

 

de gezwollen snaren

 

zijn teruggetrokken tot achter de horizon

 

waar ook het geheim huist

 

juist daarom geheim

 

 

 

de grieken hun tempel

 

is ons huis geworden

 

 

 

ons doel is diepzeerust

 

een pyramide van glazen constructies

 

we dwingen alle onbekende dieren

 

leggen onze erfenis op een operatietafel

 

met de hulp en de genade des tijds