Gard Sivik. Jaargang 2

[p. 12]

hugues c. pernath /

kristus met de heupen van een tweeling
ik ga voorbij

de eerste dag gespleten

in de jonge zoethoutwonde van een gebrekkige vrouw
de honden en de moeder schuilen
in de kruimelnacht der ellende mijn ogen schrikken
zinloos als een zachte schuimbeet
jong en bloedend

bij de anemonen wil ik wenen
en begraven, morgen als altijd
als huis gesneden wonen, warm
in de speer van de weemoed geklemd

ik groet het einde, de dromen en de liefdewoorden
in het heelal der nauwe kreten
het inslapen der korte lentelanen
trotser bij de zwanen

dit is grauw voorbij, alleen
marmer uit de asse van zovele handen
in de verloren geur vandaag, vind ik
trouwer dan een naam
mijn ogen in hun angstreis