Gard Sivik. Jaargang 1

[p. 21]

[Gedichten]

1

wij zandkerkgangers
overleefd door alle traangaslampen
der bezochte steden wij leven
op zicht bewaakt door deze klauwgevangen hemel
wachtend op het kiemen van de sneeuw

gezaaid op een prille vacantiedag

2

wie het ijs zal vagen van de ruiten
zal de open tunnel kennen naar zijn rug
hij zal meedraaien met de aarde
zijn schilferlichaam zal hij warmen aan de houten zon
en zijn stappen zullen geenszins bloeien

3

de warme glazen huid gebogen
uit het zonnenvenster
strelen wij je vingers in mijn hals
de hersendaken van de overmorgenstraat
waar de mensen bloemen dragen in het aarden hoofd
(je glimlach is een kalme kelk)

karel du bois

[p. 22]

 

waar is uw hand in dit ijzer

 

gij die de rode ogen ziet der dingen

 

ik zie het licht gesplitst op

 

deze muur van elke avond walter

 

zij hebben ons bedrogen zij spraken

 

van de appel o zij zwegen zo ontroerend

 

over wat gedragen wordt

 

harttafelberg uw schip dat werd gebroken

 

en gij die allen zijn wij nu verhuisd

 

 

 

haar voeten waden door het zeewier

 

van mijn vingers geopend naar de cel

 

der dode kreten

 

 

 

de beschaamde rook van mijn geheugen

 

heeft zich lachend uit de schouw gewerkt

 

of zal ik nergens nog de hemel

 

met dit rauwgevezeld vlees betasten

karel du bois