Gard Sivik. Jaargang 1

[p. 19]

stomverbaasd in koffers voor china

de giraffen
de tovertuinen
wachtend in voorbije tempels als vochtige stemmen pijnbank zijn
en waarom niet rechtvaardige minnaars verdrinken
de vrouwen de doden onbeluisterd
dankbaar

gelijke machteloze buit die zwaan die kade is
en wanhoop of elders in de muur verspringen

achterblijvend tegenbevel
en andere schouders
dat heet burgerlijke opvoeding
welbepaald

mogelijk droeg het niet te temmen komend rijk vanavond
een onbekende huidse letter
waarin de gevallen dag oogwit schoof

mogelijk ontstak een uittocht van verstoten ruiten
grijze schimmen zondagplicht
bij droeve meistoet einde nemend

[p. 20]

 

noem je eenzaamheid ondergrondse wolkenkamer

 

lawine en waarschuwing denken

 

of vergeten jongen met andermans zomerkrullen

 

waartoe dichtgeslagen bloemen oude straten dienen

 

 

 

vergezicht dragen

 

op muren angstlicht van vroeg gedode handvesten

 

achtervolgers hoge zonnebloemen dwingend

 

 

 

zoals - meestal - in herkende windstilte

 

de voorbije vader hangt

 

of feestlippen kazernepoorten sluiten

 

 

 

ontslaan voor slechts jong schema en ontwaken

 

waar gebrandmerkt woord eindeloze uitkomst is

 

 

 

voor dwaalhand op verwachte bladeren

 

vreet de nacht versteende kleren

 

hoever ook bedronken vrouwen

 

- doorzichtig - tussen geniepige ademruimte orde zijn

 

die onverschillig de letters bewogen in lang morgenuur

[p. 21]

 

opgedirkte schedel is lager wal

 

maar meer dan dit

 

zijn conventie en punt zes

 

hoger wal

 

 

 

dood terrein waar eindejacht herfstwonde huilt

 

of een jeudig pianist z uitspreekt

 

en in langzame struik vergaat onder onhebbelijke dagen

 

van natuurgetrouw

 

 

 

laat het hout de graven de schimmels

 

waarin je ogen je handen splijten

 

er is geen zwarte ruimte van werveldagen

 

geen lang lied van opgeknoopte adem - omdat op - zekere dag -

hugues c. pernath