Frederik III en Karel de Stoute te Trier 1473. Naar het Berlijnsche handschrift en een fragment van: Die enighe sprake ende vereneghinge die sunte Augustinus hadde mit God

Dat achtijnde capittel¹.

Hyr om, o, licht ende leven mijnre sielen ende licht mijnre oghen, bi welken ick sie, mijn here, mijn God, sie nu hevestu my verlucht, ende ic sie ende bekenne, dat ic leve overmiddes di; ende ic solde di gheerne dancken ende loven van al dinen waldaden, meer mijn vermoghen is altoe cleyn jae meer niet als to(e) verantworden diner gaven ende mynnen. Meer, here, so vele als ic kan ende mach, dat selve offere ic ende bede dyner hoegher moeghentheyt, ende dat ontfangestu van dinen knecht als een offerhande van diner grondeloser guetheyt. Ende dat selve, dat ic di bieden of offeren mach, heb ick van di ontfangen ende van diner gracien, wanttu biste ghenadich ende guedertiren ende en hates niet van dien, dattu ghemaket heveste. Lieve here, ic bin sonderlinge een van dien armen sonders, die du verloest hevest: soe belie ic diner overnemender waldaden, die du an my ghetoent hevest, wanttu hevest my behoedet van der bernender hellen een werf, ander werf, derde werff, hondert werff, yae dusent werff, daer du my myt groten verdienst haddest in moeghen laten vallen, en[de] haddet dyne ghenade ghedaen, die ic niet verdient en hadde noch oeck verdienen kan noch mach; ende altijt kierde ic my mit minen werken ter hellen wert, meer altijt

1 In den latijnschen text hier geen nieuw caput, evenmin als bij het einde van dit capittel een nieuw caput aanvangt.

[p. 70]

weder leydestu my ende verhoedestu my. Dusent werff haddestu mi moeghen verdomen, haddestu ghewilt, mer dine ghenade spaerde mi, wanttu minnest dine creaturen ende ontschuldichste der menschen sonden om die penitencie. O, here, alle dyne weghe sint vol ontfermherticheyden, dat bekenne ic overmids dynen lichte: alle die begeerte mijnre sielen ghebrect in den antworden diner ghenadicheyt, wanttu my voerhoedet hevest van den binnensten der hellen ende van den gheselscap der quader geesten ende hevest my ghewyset ende gheleert den wech der waerheyt, die der leydet toe den paradise dijnre welden. Ic was toe male in den doot, ende du hevest my toe male van der doot verwect ende levendich ghemaect overmiddes dat licht dijnre gracien. Ende daer om, here, gheve ic mi toe male in dynen dienste; al mijn vermoghen ende al dat ic van diner gracien bin, dat offere ic di al toe male. Ic dancke di, here, dattu di gheweerdichste, dat ic di dieden ende minnen mach. O, here, du hevest my toe male verloest, op dattu mi altoe male besitten soldes; du heveste mi altoe male vermaect op dattu in my ende ic in di ewelick leven solde.