Frederik III en Karel de Stoute te Trier 1473. Naar het Berlijnsche handschrift en een fragment van: Die enighe sprake ende vereneghinge die sunte Augustinus hadde mit God

Dat vijftijnde capittel.

Dat my die viant niet temptierde, here, dat beneemestu hem; ende dat hie stont noch tijt en hadde om toe temtieren, dat was van diner gracien; ende als hie tijt hadde toe temtieren, dat ic hem dan niet en consentierde, dat was van diner cracht, wanttu sterckeste mi teghen hem, dat ic sine scallicheyt weder stont. Ende als hie hem vertoende als of hie een engel des lichtes was, soe gheboedestu hem, dat hie mi niet en bedroghe, ende verlichtes mijn verstant, dat ic hem ende syne scallicheyt becande, want, here, hie is die grote drake ende dat olde serpent, die ghenomet is die duvel ende sathanas mit soeven hoeveden ende tijn hoernen, den du ghescapen hevest ende hie be-

[p. 65]

drieghet die grote sie deser werlt, daer menigherhande ghedierte in sint sonder ghetal ende beesten cleyn ende groet, dat is: menigherhande maniere van duvelen, die nacht ende dach niet en doen dan sie al om lopen die menschen toe bedreghen ende toe verslinden, ten sy dattu ons behoedes ende beschermes. Dit is die olde drake, die in den paradise der welden ghescapen was, die mit sinen stert, dat is mit siner scallicheyt, neder toech dat derde diel (der steernen) des hemels¹ ende werp sie ter eerden; die oec die wateren der siee ghefenijnt hevet, om dat die menschen, die daer af drincken, sullen sterven ende verderven; hie tredet onder syne voten golt ende slijck²; hie [me] meent, dat die Jordane in sinen mont lopen sal, want hie is ghemaect niemant toe ontsien. Wie sal ons van siner kelen verlossen bescudden anders dan du, here, die dat hovet van desen draken to broken hevest? Ontdoe ons, here, dine vloeghelen, dat wy daer onder vlien ende schulen moeghen, want wy ontsien ons seer van den ansichte des draken ende des serpentes, die ons altijt laghen lecht om ons toe bedrieghen. O, here, verloes ons mit dinen schilde van syner verslindinge, want dat is al sijn list ende begeerte die sielen toe verslinden, die du hevest ghescapen! Hyr om, o, weerde here, ropewy toe di, dattu ons verlossest van onsen daeghelixen viant, die in alre manieren die scalcheyt siner scalliker boesheyt ende siner listigher quaetheyt ende ghefenijnder schutten ons anschetet, om ons toe doden ende onse arme siele, hemelick ende openbaer, wi eten ofte drincken, slapen ofte waken of wat doen. Nochtan, lieve here, latewy ons bedregen mit onser verwoeder sotheyt: want al sien wy daeges desen draken toe ons comen mit gripenden tanden ende gapender kelen, om ons toe gripen ende altijt toe onse quaet bereyt, nochtant slapewy, ende bedriven onse quade ghenoechten, ende sint soe traech teghen onsen viant, als of wy alles dinges wal versekert weren; onse viant waket altoes, ende wy willen nauwe ontwaken, om ons teghen hem toe weren. Hie legget altijt laghen ende stricken voer onse voten sonder ghetal, om ons toe vanghen ende al onse weghe hevet hie vol stricken ghelecht, om onse ellendige siele toe verleyden. O, here, wie sal al dese stricken ontgaen moeghen? Want sie leggen in rijcheyden, in armoeden, in spise ende in dranck, in slapen ende in waken, in woerden ende in werken, ende in al onse doen ende laten. O, edele here, verloes ons van den stricken des yagers ende

1 De latijnsche text heeft: ‘tertiam partem stellarum coeli.’

2 ‘Qui sternit sibi aurum quasi lutum’: t.a. pl., bl. 1280.

[p. 66]

van sine onsture ropende kele, opdat wi di belien moeghen ende seggen mitten propheten: ‘die stricken sint toe broken, ende wy sint verloest. Onse hulpe staet in den naeme des heren!’