Frederik III en Karel de Stoute te Trier 1473. Naar het Berlijnsche handschrift en een fragment van: Die enighe sprake ende vereneghinge die sunte Augustinus hadde mit God

Dat achtende capittel².

Here, dyne almachtige guetheyt, altijt een ende al in hoer selven blivende, hevet die hillighe engelen ghescapen in den hemel ende die wormen in der eerden; ende die macht dijnre moeghentheyt is niet

2 Caput X in den latijnschen text, evenals capittel 9 van den mnl. text caput X in het origineel, en capittel 10 caput XI, enz. enz.

[p. 54]

meere in den engelen dan in den wormen, want, ghelijc dat ghene cracht noch wijsheit dan du allene vermochte die engelen toe maken, soe en vermochte oeck ghene behendicheyt dan die dine dat alre minste wormken in der eerden toe maken; ende, als gheen wijsheyt dan die dyne den hemel maken mochte, alsoe en mochte oeck ghene wijsheyt dat mynste blat van den boem toe scheppen. Niet meer is ons moeghelick een haer wit of swart toe maken sonder di dan enen levendighen menschen toe maken sonder di; meer dijnre machtigher hant sint alle dinge ghelijck moeghelick, want niet myn moeghelick ist di toe scheppen een engel dan een worm, noch den hemel dan een blaet, noch een licham dan een haer, noch niet meer pijnlick ist di toe fonderen die eerde op die wateren dan die wateren op die eerde. Al dattu woldest, hevestu ghemaect in den hemel, ende in der eerden, ende in die afgrondicheyt der siee, du hevest my mit dinen anderen creaturen ghemaket alstu woldes: du haddes my moeghen maken een steen, een voegel, een visch, een serpent, of een beest, meer dat wolde dine guetheyt niet doen, ende heft versien ende ghewilt, dat ic sonder minen toedoen ende sonder enich verdienst een redelick creatuer wesen solde.