Frederik III en Karel de Stoute te Trier 1473. Naar het Berlijnsche handschrift en een fragment van: Die enighe sprake ende vereneghinge die sunte Augustinus hadde mit God

Dat derde capittel.

O, licht, dat Tobias sach, doe hie myt synen blinden oghen synen enighen soen den wech des levens leerde ende hem voer ghenc mitten voten der caritaten. O, licht, dat Ysaac van binnen sach, doe hie oeck mit blinden oghen voer sede sinen soen die dingen, die geschien solden. O, onsienlike licht, welken die afgront des menscheliken herten open is. O, licht, dat Jacob sach, doe hie sinen kinderen voer sede, dattu hem toendes, alst hem gheschien solde. Sie, grote donckerheyt is op dat ansicht des afgrondes mijnre sielen, meer du biste dat licht; grote duusternisse is op die watere mijns herten, meer du bist die waerheyt. O, woert des vaders, overmiddes di sint alle dinge ghemaket, ende sonder di is niet ghemaket; du biste voer alle dinge, ende gheen dinck en is voer di. Alle dinge regierstu, ende [ende] sonder di sint alle dinge niet. O, woert, du sprekest in den beghinne, ‘het sy een licht’, ende doe wast licht: segge nu oeck ‘het sy licht’, ende dat licht vertoene hem my, dat ic dat licht sie ende daer in bekenne al dat gheen licht en is, want sonder di sint mine lichte donckerheyt, ende sonder dinen lichte is ghene waerheyt meer dolinge ende ydelheyt; sonder di is bescheydenheyt noch wetenheyt, wijsheyt noch const, meer confusie ende onbecande blintheyt; sonder di is gheen leven, meer ewich doet ende altoes sterven.