Forum. Jaargang 4

[p. 720]

Overgave en rust

De naad'ring en de nacht hebben uw mond verstild,
uw oogen toegeloken en uw blos vervaagd,
o, sluimerende vrouw, waarvan het hart nog trilt,
dat door mijn hart werd opgejaagd.

Het ijskristal heeft zich gevlijd in wintermiddernacht:
de schuine val der sneeuw breekt op uw donker haar,
de wereld ligt vermoeid achter de witte jacht,...
onstuimig zochten wij en vonden wij elkaar.

Wat kan mij meerder dan mijn na-bezinnen zijn?,
dit stil aanschouwen uwer overgave en rust,
o vrouw, die neerzonk in der liefde zachte pijn,
aan mijn vertrouwde zij gelukkig en gerust.

Paul de Vree