Forum. Jaargang 4

[p. 587]

Oude Vrouw

Tusschen bed en venster tikt de trage
slinger van haar aarzelende leven
nog in korte beverige slagen
dit bestaan uit, dat ze op moet geven.

Onbeslist vergleden al haar dagen
zoo verloren in het niet gedreven
dat, nu ze hun laatste kans mag wagen,
haar een vage angst slechts is gebleven.

Tusschen bibelots, pluche en portretten
scheen ze voor het leven wel geborgen.

Maar de dood, al maakt hij lange metten
vond den weg en heeft het nu verkorven.

Ergens blijft zich iets in haar verzetten.
Heden nog. Maar morgen, overmorgen..?

Matth. Giroldi