't Fonteintje. Jaargang 2

[p. 80]

Reimond Herreman.
Toekomst.

I.

Stille gedaanten van het verleden,
komt gij mij reeds bezoeken?
Ik glimlach nu om wat ik heb geleden
en om 't verdriet uit gelezen boeken:

Alle wilde extazen, alle vloeken
zijn in blijde berusting vergleden,
en nauwelijks heugt nog het zoeken,
en al mijn vertwijflingen zijn beleden.

Boven mijn weiden, boven mijn steden,
Groeit een gedaante uit het verleden.

[p. 81]

II.

Siddering van wind en wolken,
die tot ademende lucht uitdeint;
onbestemde hoop der volken
naar den geest, die reeds verschijnt:

alles wordt mijn hand ontnomen
en vernevelt in de lucht,
en verdicht met alle droomen
tot een vlerkelooze vlucht.

III.

En zie, dit is 't seizoen van 't bouwen:
de mortel, en de baksteen, en mijn hand
zijn dienensvaardig, en 't vertrouwen
zet torens in het land.