Der fielen, rabauwen, oft der schalcken vocabulaer

[fol. A6r]

Vanden Stabulieren.

DAt tweede capittel is vanden Stabulieren. Dese zijn bedelers die alle landen wt strijcken ende doorloopen van eenen heyligen tot den anderen, met hare vrouwen ende met hare kinderen. Ende dese hebben haren wederhaen oft haren hoet, ende haren wintfanc oft haren mantel vol teekenen hangende van alle heyligen. Ende haren mantel is dicwils genayet ende gelapt van alderhande stucken. Ende dese weten hare boeren ende lantslieden die haer broot geuen. Item dese hebben gemeynlijc sesse oft seuen sacken, ende daer af en is geenen ledich, zijn schotele, zijn

[fol. A6v]

teliore, zijnen lepel, zijn flessche ende alderhande huysraet die tot die wandelschap behoort dragen zy met haer. Dese selue Stabulieren en laten nimmermeer van bedelen oft bidden, noch haer kinderen ooc van ioncs op tot in haer outheyt, want si den rabbantssack gewoon zijn, ende want den bedelstaf in haer handen verwarmt is, ende si en willen niet arbeyden. Ende haer kinderen worden dicwils diefhenckers, roffiaens ende schuymers, oft hoeren, ende hoeren weerdinnen. Ooc waer dese stabulieren comen in steden oft in dorpen, dan heysschen sy voor een huys om gods wille, ende voor een ander huys ghijlen sy om sinte Valentijns wille, ende voor tderde huys, om sinte Quirijns wille, oft om sinte Anne wille, ende also voort na dat si haer betrouwen datmen haer geeft, ende si en blijuen op gheender neeringhe alleen. Conclusio. Ghy moecht haer ghenen oft ghy wilt, want sy zijn half quaet, half goet: niet al quaet, maer dat meeste deel van haer.