Excelsior. Jaargang 1

Mei.

Vóór 't venster staat een kind en kucht
en hoest uit rauwe kele,
terwijl het blikt ter blauwe lucht
waar blijde vogels kweelen;
in 't hoeksken staat de Dood op loer;
het zonneken van Meie
laat op den rooden tichelvloer
lichtstreepjes spelemeien.

Op 't ziekbed ligt het kind en stil
zit moeder naast de sponde;
borstduwend onderdrukt ze een gil;
kijkt starrelings ten gronde;
verschrikt opeens, of vóór haar voet,
een afgrond gaapt en, hijgend,
beklemt haar voorhoofd, voelt er 't bloed
in wilde stuwing stijgend.

Bij 't dalen van de deemstering,
op meiversierde schouwe,
in pinkoog-wazen wemeling,
het beeld der Lieve Vrouwe;
een vader bij zijn stervend kind;
een snik, een laatste kusje;
een moeder, stom, door smart ontzind;
bij 't raam.... een spelend zusje.

Amand Simoens.