Excelsior. Jaargang 1

Veldkruis.

Ik sta reeds jaren lang, een Wachter, langs de baan.
Gelijk een Minnaar sta 'k reeds jaren lang te wachten
Eenzaam aan ruwen boom. Ze weten mij wel staan,
Ze zien mijn lach bij dag, mijn bleekheid in de nachten.

Ze loopen hier voorbij, de menschen, de gedachten
Der menschen, hier voorbij... Ik zie ze komen, 'k Waan
‘Men komt tot Mij!’ en voel mijn diepe wee verzachten.
Doch door mijn tranen zie 'k hen allen, allen gaan.

Hun kinders spelen op het kruis waarop ik hang
Mijn armen open, wijd, het àl ontfermend... Neen,
Verlangend alles teer te omhelzen, zacht en lang.

Ik sta reeds jaren lang... En 's nachts men hoort in 't veld
En in de luchten, bang, een zucht die zwoegt en zwelt.
Men zegt: ‘Het is de wind!’ - Ik ben 't die wacht en ween.

A.V.d.B.