Excelsior. Jaargang 1

Er gaat iets wonderbaars gebeuren...

De witte wolken droomen door de lucht
waar 't zonneke zacht gloort, en luide, leeuwerikken
hoog tierelieren over 't vreedzaam-stil gehucht,
waar kudden musschen in de boomen schreeuwerikken,
en de eerde waait me nieuwere eersche geuren tegen,
en op 't geboomte breekt 't gebot in bloem en blad,
en overal: te velde en weie, en langs de wegen,
verrijst een ander groen da 'k nooit gezien en had.

Ik ben zoo overvol - van de ongekende vreugd
die veel-belovend schuilt in 't open-gaand gebot -
da 'k al de jonkheid wedervoel van de oude jeugd
die schoon en frisch moet zijn als 't berstend lentgebot,
- en 't is of er iets wonderbaars hier gaat gebeuren,
zoo wijdsch is de eerdewijdte, en prangt me 't jong gemoed
met zangen, die, bang ingehouden, plotseling neuren
en zingen, dat iets overwachts gebeuren moet.

't Is morgen Palmenzondag.

Bim-bom, luid-om!
Kindren de groote klokke luidt.
Bim-bom, luid-om!
Algauw uw vuile kleerkes uit:
't Is morgen Palmenzondag.

Bim-bom, luid-om!
Nu wascht en plast eens duchtig door.
Bim-bom, luid-om!
Maar opgepast: Sint Marten hoor...
- 't Is morgen Palmenzondag.

[p. 44]

 

Bim-bom, luid-om!

 

Ziet hier uw hemdje en daar uw broek.

 

Bim-bom, luid-om!

 

Toe, smult algauw dien zoete koek:

 

't Is morgen Palmenzondag.

 

 

 

Bim-bom, luid-om!

 

Nu beste kindjes, slape doen.

 

Bim-bom, luid-om!

 

Komt, nog een kruiske en dikken zoen:

 

't Is morgen Palmenzondag.

 

 

 

Uit: ‘Zwellende Botten’

 

ter perse

 

Isidoor Van Beugem.