Het Evangelische visnet, bevattende sommige veranderde liedjes uit het zelve, andere uit de Evangelische triumph-wagen, Zingende zwaan, en anderen

[p. 298]

Ten tyde der beproeving.
U word die hier zeer treurig zyt.
Om 't Vee verlies, 't Lied toegewyd.

Stem: {Hoe werkje niet Leeuw'rik.
{Ik zugte zugt op zugt.
{Wel wetende den Heer.
{Edel Artiesten koen.

Regtvaardig zyt gij Heer,
En bill'k zyn al uw' wegen,
Den eene geeft gy eer,
En d'ander gunt gij zeegen,
Door lijdzaamheid van moede,
Want die God lieft, behoeft
Niet anders als de roede,
Waar door hy werd beproeft.

2. Het bleek wel eertyds aan

Tobias Gods beminde:
Die na zo veel weldaan
Den Hemel liet verblinden
Niet dan om hen te kroonen
Met Palmen van geduld;
End' als in 't vuur te toonen
De glans van zyn verguld.

3. Dus proeft des Heeren hand

Nog op den dag van huiden,
Wel menigmaal te stand
Van d'alderbeste Luiden.
En laat die hun verdrukken
Met listen met geweld,
De kans alom gelukken,
Te huys, te hoof, te veld.

4. Laat nooit dan een tyran

[p. 299]

 

Hier op zijn voorspoed brommen.

 

Dat ook de goede man,

 

Tot geen wanhoop en komme.

 

Nadien hier op der aarde

 

Den Goddelyke raad,

 

Nu voorspoed, nu onwaarde,

 

Doet hebben goed' en kwaad'.

 

5. Ia Godes milde zugt,

 

Om zijn geregt te toonen,

 

En lied nooit aardsche tugt

 

Met aards genot te loonen.

 

Aan mannen ofte wyven:

 

Die, mids haar ongeloof,

 

Versteken zullen blyven

 

Van d'Hemelsche proef.

 

6. Des liet Hy zo men weet,

 

Weleer de Stad van Romen

 

Een magt zo wijd en breed,

 

Te Zee, te Land, bekomen.

 

Het was de goede oorde,

 

Die voor haar Republyk,

 

By Gode! 't pad bespoorde

 

Tot een zo grooten Rijk.

 

7. Zelfs ook de ryke vrek,

 

Helaas! om dat hy lyden

 

Moest jammer en gebrek,

 

Een eeuwigheid van tyden.

 

Had, zo wy kunnen merken

 

Uit Lucas, hier van daan

 

Voor weinig goede werken,

 

Zijn ryke schat ontfaan.

 

8. Ach een gering profijt:

[p. 300]

 

Wie zoud' het d'arme menschen

 

Voor een zo korten tijd

 

Wangunnen of verwenschen,

 

Na dien zy zullen derven

 

Daar voor, de hoogste vreugd:

 

Die niemand en kan erven,

 

Als door geloof en deugd.

 

9. Laat hier de vroome Iob

 

Ons tot een voorbeeld strekken,

 

Die van voet tot 's hoofds top

 

Vol was met zeere plekken,

 

Zijn Vee wierd hem ontnomen,

 

Kinders gedood subijt.

 

Gods naam (zegt met dien vroome)

 

Die zy gebenedijd.