Evangelische Gezangen, om nevens het Boek der Psalmen bij den openbaren godsdienst in de Nederlandsche Hervormde Gemeenten gebruikt te worden



[pagina 299]
CLXV. Op den herfst. 1. Reeds daalt, met een omwolkt gezigt, De zon vroegtijdig neder, En later toont haar zwakker licht Zich aan den hemel weder: Het schoon saizoen is heengesneld, En reeds wordt op het dorre veld De ruwe storm vernomen; Het laatste bloempje neigt ter aard, En d' adem van den herfst ontblaârt De schaduwrijkste boomen. 2. Zoo wijkt de zomer met zijn pracht, Maar niet, o God! uw zegen: Neen, boom en weid' en akker smacht Der winterrust reeds tegen; Die rust maakt nieuwen groei gereed, Ook loont de dorschvloer 's landmans zweet: Geen spijs zal ons ontbreken, Daar God in aller nood voorziet; Of, leidt Hij zelfs de vooglen niet, Om spijs, in warmer streken? 3. Uw voorraadschuren opent Gij, O God! voor menschenkindren, De ruwheid van het jaargetij Zal nooit uw zorg vermindren.
[pagina 300]
Al wierd uw liefde menigmaal Door ons miskend bij 't mildst onthaal, Gij wilt die schuld vergeven: Och! geef ons, dat w', in ons gedrag, U vruchten dragen dag aan dag, En dankbaar voor U leven. 4. U, die ons steeds ten vader zijt, U blijven wij verwachten, Al nadert 's levens wintertijd, Al slijten onze krachten; Ook in dien herfst des levens zal Ons hart, bij smart of ongeval, Niet vruchtloos op U bouwen. Gij blijft den ouderdom ten straf, Gij blijft tot aan, tot over 't graf, In Christus, ons vertrouwen.