Evangelische Gezangen, om nevens het Boek der Psalmen bij den openbaren godsdienst in de Nederlandsche Hervormde Gemeenten gebruikt te worden

[p. 63]

XXXIII. Zedelijk bederf.

1.

Mijn God! hoe krachteloos, hoe ontaard

Maakt mij 't vergif der zonden!

Wordt ergens zoo betreurenswaard

Een schepsel Gods gevonden?

Ach! Adams val heeft mij zoo zeer
Bedorven, dat ik U, o Heer!

Kan vreezen, noch beminnen.

2.

Hoe zeer is mijn verstand verblind,

Mijn wil een slaaf der lusten,

Laat, buiten 't kwaad, dat hij bemint,

Mij armen nergens rusten;

'k Ontzeg aan Gods bevel gehoor,
Maar liefelijk klinkt in mijn oor

De lokstem der verleiding.

3.

Hoe vaak gaaft Gij mij raad en licht

In mijne duisternisse;

Maar altijd wederstond ik pligt,

Gevoel, verstand, gewisse:

Vol onrust, tot ik 't kwaad volbragt,
Had wederstand hier zelden kracht,

De zonde zegepraalde.

4.

Wie dees' ellend' ook loochnen moog,

Ik niet, O God! mij armen,

Mij opend' uw ontfermer 't oog

Geloofd zij uw erbarmen!

[p. 64]

 

Ik kreeg verlichting, en mijn hart

 

Gevoelde mijn bederf met smart,

 

Den jammer mijner zonden.

 

 

 

5.

 

Gij trokt mij, Heer! en steldet mij

 

Den weg des heils voor oogen;

 

Gij hebt, o ja! zoo goed waart Gij,

 

Mijn trotsch gemoed gebogen:

 

'k Nam uw gena' in Christus aan,

 

En straks vond ik mij aangedaan

 

Met lust en kracht ten goede.

 

 

 

6.

 

Verbreek in mij nu, voor altijd,

 

De neiging tot de zonden,

 

Geef mij, dat ik in dezen strijd

 

Verwinnaar word' bevonden;

 

Versterk mijn kracht tot alle goed,

 

Dat ik, met een opregt gemoed,

 

Godvruchtig voor U wandel'.

 

 

 

7.

 

Nog immer zweef ik in gevaar,

 

Nu zwak, dan traag in 't werken:

 

O God! Gij kent dat groot gevaar,

 

Bewaar mij, wil mij sterken;

 

Maak mij voorzigtig, welbedacht,

 

En tegen 't kwaad steeds op de wacht,

 

En kloek van moed in 't strijden.

 

 

 

8.

 

Verflaauw ik, help mij zwakken gaan,

 

Och! blijf mijn krachten stijven,

 

Spoor zelf mijn hart tot bidden aan,

 

Zoo moog ik staande blijven;

[p. 65]

 

Of val ik, Vader! vat mijn hand,

 

Dat ik naar 't hemelsch vaderland

 

Mijn reis met vreugd volbrenge.