Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 3

[p. 164]

J. GRESHOFF, * 1888. Verzen; Verzamelde Gedichten 1907-1927 in vier deeltjes: I. ‘Oud Zeer’ (1926); II. ‘De Ceder’; III. ‘Vonken van het Vuur’; IV. ‘Aardsch en Hemelsch’ (1928). Verder: ‘Confetti’ (1928) en ‘Bij Feestelijke Gelegenheden’ (1928). - Keurdicht, bloemlezing uit tien bundels (1926). - Proza en Essay's: Latijnsche Lente (1924). - Mengelstoffen op het Gebied der Fransche Letterkunde (1924). - Lionel des Rieux (1924) - ‘Dichters in het Koffijhuis’ (1925). - Geschiedenis der Nederlandsche Letterkunde (1925, in samenwerking met Prof. dr. Jan de Vries). - Uren (1926). - Het Voorbeeld van C.R. de Wet (1926). - Un Saison en enfer (1927). Red. Den Gulden Winckel. Amsterdamsche Poëzie-prijs 1926.
DE HEER GRESHOFF MET DEN HEER BLOEM

[p. 165]

J. Greshoff:
Laus castitatis

AAN CHARLES-EDGAR DU PERRON

HET wordt een zonderlinge nacht
en 't dooit.
Margot heeft meer dan ooit
een onbetamelijk plezier
in de illustratie van Le Rire;
ze lacht,
God beter het, ze lacht
en ze vergeet me hier.

Margot, Margot
al zijn ze zoo
vermakelijk
en instructief om aan te zien,
Margot, Margot
blijf zakelijk,
denk om de baas zijn klanten;
en bovendien
het leven heeft twee kanten.
Daar gaat het: kop of munt!

Margot, Margot, ik wéét het wel,
die kerel in 't buffet
- wat is zijn haar gedund
en hoe beschadigd is zijn vel -
die vent
heeft jou gekend
volgens de terminologie
van 't Oude Testament:
Margot, c'est Lui....
Maar 't is niet net
al was het in je vrijen tijd
op Zondag en uit nijd.

't Wordt nu toch kil
zoo laat op de' avend,
de soevereine wil
is schandelijk gehavend:

[p. 166]

 

ik ken mijzelf niet meer,

 

maar dat doet heelemaal geen zeer.

 

Ik denk zoo slordig aan je schort

 

en aan je haren

 

en aan de doktersweduwe die ik voor jaren

 

hartstochtelijk en obstinaat

 

maar zonder resultaat,

 

in eer en deugd dus, heb begeerd....

 

De burger naast mij heeft met half geloken

 

oogen en fluisterend gesproken

 

van Malacrida en de Keyzer....

 

Margot, dat gaat verkeerd:

 

er wordt

 

vanavond iets gebroken,

 

een hart van ijzer,

 

een bord

 

of een paar snaren.

 

 

 

Margot, Margot, ik heb vacantie en

 

ik ben

 

pas achttien jaar.

 

Zeg nu niet meer

 

meneer

 

maar

 

Jan;

 

je kent me immers langer dan

 

vandaag.

 

Vind je het gek dat ik het vraag?

 

 

 

In 't hoekje daar

 

zit Carolien,

 

ik had haar werkelijk nog niet gezien.

 

Moet ik bij haar

 

mijn liefdedorst gaan lesschen?

 

Margot, denk om 't gevaar

 

en God bewaar'

 

ons voor de adressen

 

uit de urinoir.

 

 

 

Margot, Margot, ik weet het zeker

 

er gaat een wonder

 

gebeuren

[p. 167]

 

want ik heb een droge keel

 

en onder

 

mijn schedel draaien stralende kleuren

 

vooral heel veel

 

geel.

 

Heil of venijn:

 

een beker

 

wijn!

 

Margaux,

 

Margot,

 

dat lust ik zoo

 

graag

 

en vandaag

 

in het bijzonder.

 

 

 

En geef Le Rire

 

maar

 

even hier

 

dan heb ik wat te doen

 

nu ik jou in het openbaar

 

geen zoen

 

mag geven op je vette haar.

 

 

 

Wat is het koud

 

geworden en wat raar.

 

Ben ik zoo jong en jij zoo oud

 

of omgekeerd?

 

Of zijn we, welbeschouwd,

 

beide zoo wonderlijk

 

goed gedresseerd

 

en elk afzonderlijk

 

getrouwd....

 

Het is weer 't oude lied:

 

als je wil en je kan en je mag dan niet....

 

Kom, schenk nog maar eens in;

 

ik weet niet meer wíe ik bemin;

 

Margot?

 

Margaux?

 

 

 

Ach, Lieve Heertje, mag dat alles nu maar zoo....