(II. Een vreeselijke bekkenslag leidt een nieuwe tourbillon in).
(springt verschrikt op):
Wacht u even.... ik zal vragen....
(verdwijnt snel in de tusschendeur, waar hij met een vreeselijk gehuil wordt ontvangen).
Stilte! Stilte, alsjeblieft!
Muziek!
(de jazz gaat voort).
(haar Vader hypnotiseerend):
Terug!
Terug! Help 's!
(alle dames hypnotiseeren den Vader).
(springt weer naar binnen):
O, wat een toestand!
Wat is er toch gaande, meneer?
Mijn dochter.... heeft....
Ze heeft pianoles, ziet u.
(Zich herstellend):
Kijk, meneer, U treft 't niet, maar zou u misschien even willen wachten?
Ja, pianoles, maar moet ik daarop wachten? U schreef me, dat u de papegaai eerst even wou zien. Welnu, hier heb ik hem
(haalt een kooi vanonder zijn stoel vandaan).
Ja juist, goed, prachtig, maar wacht u even.
Ja, zie eens, mijn dochter moet beslissen. Zit uw vrouw soms op u te wachten, thuis?
Mijn vrouw? Nee, ik ben niet gehuwd.
Mooi, wacht u dan even
(begint een speeldoos op te winden, die op tafel staat).
Maar, ik wacht toch immers al zoo lang!
Ja, ja, even maar.
(De doos speelt de Hochzeitsmarsch).
(II. Gejuich breekt los, champagne wordt ontkurkt, de jazz valt in met dezelfde melodie, onderbroken door hevige stompen).
(I. De VADER heeft allang de vlucht genomen).
(II. Het wordt een vreeselijke bende. Alles schreeuwt door elkaar, de jazz maakt de zenuwsloopendste geluiden).
(met de handen voor de ooren):
O, menschenlief, hou op!
Waar is hij? Waar is hij?