Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 3

[p. 110]

Foto W.H.J. Coret
A. DEN DOOLAARD (C. SPOELSTRA Jr.), * 1901. Werken: De Verliefde Betonwerker (1927) - De Wilde Vaart, (1928). Vertalingen: Vijf Vertellingen van E.A. Poe (1924) - De Dwaas en de Dood, naar Hofmannsthal (1927) In voorbereiding: Springvloed - De Zonen der Zon, verzen - Cuchulain, verzen - De Laatste Ronde, sportroman - Keats, of het Dichterschap, essay. Bijdragen in De Vrije Bladen, De Revue der Sporten, De Stem, De Gids, The New Criterion, Onze Aarde.

[p. 111]

A. den Doolaard:

Ballade van zon en maan

MAAN, die de dunbestarnde nacht doorschrijdt
voorbij de schemering der randplaneten;
zon, die het duister schaterende splijt
met stralen, die het grenzenlooze meten;
uw kernen, hemelwijd uiteengespleten
herinnren zich den donkren paringstijd
waarin zij 't eenzaam zwerven wild vergeten,
en schaduw schuw en snel langs schaduw glijdt
tot zij hun banen saamgebogen weten.

De zonnebloem, die in mijn oogen staat
brandt feller bij het blanke voortbewegen
van schouders, die hun hunkring nog verzwegen
toen lach reeds heerschte langs mijn fel gelaat.
dan uit het donker komt Uw dans gestegen
van maanlichtschemer, die den nacht verlaat
en wolkenrand na wolkenrand verraadt
in snelle wisselstanden de aarde tegen
waar gij weerhouden lachend voor mij staat.

Vorstin, die op Uw maangebogen mond
mijn wildste kussen ving, hun siddren brekend,
de maan, die aan Uw hoofdeneinde stond
had op Uw mond en borst zijn merk geteekend.
een windvlaag, die zijn banen niet berekent
was 't zwervend kussen van Uw verre mond;
nu vindt het licht, dat ons eens samen vond
ons in gescheiden hemelstreken smeekend.
maar geen, die rust vindt op dit aarderond:
want kussend heeft mijn mond Uw borst geteekend
met 't zonmerk, dat de morgenschemer vond.
en maan en wind, die beider haar doorwond,
en springvloedbranding, langs ons waden brekend
zijn wraakgetuigen van dit bloedsverbond.

[p. 112]

A den Doolaard:
Ballade du jeune marin

KAPITEIN, gooi los die tros
ik wil uit varen gaan,
het zeil is rood, de zon is diep
en breed de oceaan.
het land wordt een vergeten lied,
de stormvloed slaat mij los;
de branding breekt het oud verdriet
van wie de ruimte koos
om te dansen op de golven
om de zee getrouw te zijn;
'k geef de trouwelooze golven
't hart, dat van één vrouw wou zijn.

Kapitein, waar vaart ons schip?
de horizon blijft dood,
maar 't denken is een blinde klip
waarop ik daaglijks stoot:
de laatste vogel ver voorbij,
voorbij der meeuwen kreet
schuift 't oude strand steeds dichterbij
dat van mijn liefde weet:
van haar donkerblauwe dansen
op der golven witte grond,
van haar onverhoedsche handen
en haar wilde mond.

Kapitein, ons schip is dol,
de golfstroom sleurt ons mee;
de boeg is blindelings op hol
langs een behekste zee.
het land is een verloren droom,
steeds blijft de peiling diep;
maar waar vandaan komt toch die stem
die eens bij nacht mij riep
om te dansen met mijn handen
langs haar leden blank en rood,
om het razend sterrebranden
te vergeten in haar schoot?

[p. 113]

 

‘Schepeling, o schepeling

 

die koers noch winden weet,

 

het hart is een versmeten ding

 

als éen de trouw vergeet.

 

wij deden elke haven aan

 

van Pool tot evenaar,

 

maar in de mastkorf bleef jij staan,

 

roepend om éen, om haar.

 

als je wijs bent, ga je dansen

 

bij 't accordeon aan de kaai;

 

en je zult de zee verwenschen,

 

stroomingen en stormlawaai.’

 

 

 

Kapitein, maak vast die tros,

 

ik ga uit passagieren,

 

ik wil, aan 't woeste leven trouw

 

de trouweloosheid vieren.

 

drank en kussen doen vergeten

 

dat ik eenmaal trouw wou zijn;

 

't warme leven zal genezen

 

t hart, dat van éen vrouw wou zijn.

 

Valparaiso, Yokohama,

 

Singapore en Brest:

 

bij harmonika en banjo

 

dans ik 't hart tot rust.

 

 

 

Yokohama, Valparaiso,

 

Brest en Singapore,

 

nergens vind ik, drinkend, dansend,

 

haar, wier dansen ik verloor.

 

 

 

Kapitein, de tros is zwaar

 

die mij aan 't leven bindt;

 

't leven slaat bij dag mij blind,

 

maar 's nachts zie ik haar....

 

kapitein, gooi los die tros,

 

kapitein, maak vast die tros,

 

kapitein.....