Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 3

[p. 91]

Halbo C. Kool:

Twee verzen

OORSPRONKELIJK rond en volkomen,
doodelijk door de geboorte geschonden
heeft uit de voorjaarsstormen der droomen
een somber gevangene zich hervonden;

Sinds ingesloten achter de oogen
en door de handen, haar wachters, verraden
ziet ze van onder de wenkbrauwbogen
neer op de eigen, gevloekte daden.

VANNACHT hebben jullie elkander ontmoet
in het moederland van mijne droom.
O, welke gestalte het eerste begroet,
en met koelheid of hitte of schroom?

O, wie werd er grooter en wie week terug,
ja, op wie viel die hemelsche schijn
Nu ben ik weer wakker: een droom is zoo vlug,
maar op wie viel die hemelsche schijn?

[p. 92]

Halbo C. Kool:
Blonde jongen

HIJ wilde ook wel doodgaan:
zoo kalm was hij
en zoo onaardsch

Zoo ongemerkt aan boord gaan;
een boot glijdt onopvallend weg
en voorwaarts

Onopvallend, ongemerkt
stroomt de nacht aan;
het land wordt dof
onduidelijk, onwerkelijk

Ook vóor den boeg is alles duister
buiten het wiegelied
dat diep uit zee opschuimt
en helder golft van vreugde

Zóo doodgaan
dat de dood verheugt.

[p. 93]

Halbo C. Kool:
De verloren zoon⁺

VOOR BOB

HIJ die God's eigen kind eens was
die bloemen streelde, dieren kuste
die in Zijn eigen armen rustte
en zoo het heiligst hooglied las

o, die reeds van dit bloed genas
en naar den dood - Uw handen susten
Heere, zijn al te heete lusten
en maakten zijn ziel zacht als was -

droomde nog eens, in een café en bij muziek,
dit hart te wild en grenzeloos verlaten
zoodat hij vluchtte in blinde paniek

en uren dolen bleef langs de gestorven straten,
uw strenge kalmte niet herwon, maar zich - nu ziek
voorgoed - voorgoed veroordeeld heeft Uw naam te haten.

+ Halbo C. Kool,* 1907. Bijdragen: De Vrije Bladen, Avontuur.