Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 3

[p. 76]

Krabbel van Albert van Dijck
MARNIX GIJSEN (Dr. A.J. GORIS). De XII Sonnetten van de Schoonheyt van G.H. Bredero (inleiding, 1920) - Lof-litanie van St. Franciscus van Assisi (1921) - Karel van de Woestijne (studie, 1921) - Breeroo's Lyriek (inleiding, 1922) - Het Huis (verzen, 1925, 2e druk 1926) - Ontdek Amerika (reisbrieven, 1e druk 1927, 2e druk 1928) - Geestelijk leven in Amerika (1928) - Lof van Antwerpen (1928). Bijdragen in De Gemeenschap e.a. Amsterdamsche Poëzie-prijs 1924.

[p. 77]

Marnix Gijsen:

De jonge zelfmoordenaar spreekt

ZES godsdiensten had ik doorgrond
en talrijke onzedige boeken gelezen
vóór ik verliefd werd,
tot stervens toe,
op Maria Cools.

Zij wilde niet hooren van boedhisme
noch theosophie
maar sprak van mijn haar en mijn danstechniek.

Toen ik haar wilde vervoeren tot etherische extase
heeft ze mij ijsroom gevraagd.

Laast ge nooit hoe de Chineezen
hunne weerbarstige schuldenaars straffen?
Ik heb me op haar drempel gezelfmoord.
Zij was me oneindig veel verschuldigd:
zij had mijn geloof in dees aarde
ontstolen.

Marnix Gijsen:
Vers

HET organdie der bruid
is licht en fijn,
lijk morgennevel op het jonge veld.
dan komt de sterke zon,
de volle dag:
de harde kluiten op het barre veld.
o schoone groeven van mijn moeders aangezicht.