Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 3

[p. 63]

H.W.J.M. Keuls:
Gedichten

I

NU zingt de zomer aan mijn hart;
de dag was klam, de nacht is mild,
ik ben in oud geluk verward,
en oude dorst schijnt ongestild.

Een droom: het zwerven heeft gedaan,
een zachtheid neemt de dingen in,
en elk verdoold, eenzaam bestaan
hervindt zijn heimelijken zin.

Dit is geen droomen dat bevrijdt,
de ziel ontsnapt haar banden niet,
maar elke droppel zaligheid
toovert een eindeloos verschiet.

Zacht zinkt de wereld in den nacht,
boomen en menschen ongeteld;
daar is geen vraag, daar is geen klacht,
nu 't al in innigheid versmelt.

En met de wereld zinken mee
al mijn verloren pijn en lust;
o zomernacht, o stille zee,
die lokt ter eindelijke rust.

II

Niets ging verloren:
een stem, die door den schemer brak,
een hand, die snel een lamp ontstak,
de bloemen overgoten van dat licht,
en al de helderheid van uw gezicht
opnieuw geboren:

Niets is vergeten:
geen blik, die in de stilte zonk,
geen avondglans, geen ochtendvonk,
en niets van wat zoo simpel is geschied,
en deed de dagen vloeien tot een lied,
dat niemand heeft geweten.

[p. 64]

Houtsnede van V.E. van Uytvanck
Mr. H.W.J.M. KEULS, * 1883. Verzen: In den Stroom (1921). - Om de Stilte (1924). Bijdragen in De Gids.

[p. 65]

Kwatrijnen

GIJ hebt de schaduw van mij weggenomen,
en 't hart kan niet meer teren op zijn droomen;
Gij liet het leeg doch wachtend dag en nacht
om van Uw zoetheid weder vol te stroomen.

Nog worden handen naar een licht gestrekt,
nog worden bronnen door een klank gewekt;
al wat de harten zoeken en ontberen,
is eeuwenoud en steeds opnieuw ontdekt.

De jaren krompen in tot éénen dag,
vormen verschemerden voor 't oog tot rag,
maar scherp en hard staat in de ziel gesneden
het masker van een onverwonnen lach.