Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 2

[p. 123]

J.W.F. Werumeus Buning/
Kerstnacht.

Heldere Decemberdag,
waarop een zwerverskind,
Gods eersteling,
in stillen stal te slapen lag,
door herders zeer bemind,
Maria's lieveling.

Een ster, die heden brandt,
voerde uit een rijker land
drie koningen allengs naar Bethlehem;
daar hoorden zij de zachte stemmen
der engelen in 't besneeuwde veld,
daar zagen zij den stal aan staan,
en fonkelen, als er was voorspeld,
het licht, dat hen was voorgegaan.

Daar lag in moeders schoot,
op 't eenigst helder linnen,
's werelds en Gods kleinood,
een nieuw beginnen.

Daar steeg de adem van de koe
recht naar de donkere balken toe,
zoo steeg de wierook en de myrrhe;
daar knielde een herder bij het vuur
en blies en liet de vonken vliegen,
men hoorde een moede stem, teer als de duiven kirren,
zacht zingen om het kind te wiegen.
Men hoorde ook, in den strengen nacht,
de wilde ganzen schreeuwend trekken
en van zeer ver, als ging het het henentrekken,
een ijl en zwevend koorgezang, een ruischen in den nacht.

[p. 124]

 

Het kind sloeg zijne oogen op,

 

de koe boog haren zwarten kop,

 

de moeder zag het kind.

 

 

 

Toen werd de hemel stil,

 

en deze kleine mond

 

glimlachte in Gods wil.