Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 2

A. den Doolaard /
Gevallen titanen

Wij zwaaien niet als boomen in den wind;
Wij gaan niet den gelaten gang der wolken,
Maar, wachters op de tinnen van den morgen
Storten wij sterren terug in 't zwart der nacht,
En zweven vóór den fonkelenden boeg
Van 't schip dat door de middagzeeën vaart
En keeren terug op den verloomden slag
Van breede vlerken door den gelen avond
En slapen, leunend aan der bergen kam
De armen rustend aan hun zonnezijde,
Terwijl der branding hol gezang weerkaatst
Aan onze voeten, die den westervloed
Ten grensmuur zijn’....
Zoo zongen wij, voordat planeten stonden
Trillende in den greep van een, die uit den tijd
Dien wij niet kenden, voortkwam, en ons sloeg
Aan heup, en hals. En kreupel sterven wij.
Wij drijven op de eilanden der nacht,
De lenden rillend in de felle branding
Die ons met schelpen en met slijk bedekt;
Geen, die der horizonnen boog kan spannen;
Leeg is de koker van de zonnepijlen

[p. 125]

Naar een kunstfoto van Albert van Dalsum
A. DEN DOOLAARD