Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 2

Victor E. van Vriesland /
Het twee-eenig einde

De wereld die ik, eenen hartklop lang,
Beeld van mijn wezen maakte en maatgezang
Van mijnen adem, zal met mij verzinken,
Wankel als ik, ongeloofwaardig blinken
Van tijdelijke zon. Nu komt de nacht
En wordt haar schijn ten snellen dood gebracht.
Vaarwel, leeg spinsel dat mij eens omhing:
Wij sterven samen, uit de schemering
Zal van ons beide geen andere dag
Meer opkomen. Reeds seint de zwarte vlag
Des nachts dat alles er niet is geweest.
Stemloos gekeeld als een gebonden beest
Val ik, en gij, mijn wereld, valt met mij.
Wij waren één; één Niets neemt nu ons bei.

[p. 103]

Naar een caricatuur van A.H. Gouwe
VICTOR E. VAN VRIESLAND